Wyrok NSA z dnia 8 lutego 2000 r., sygn. I SA/Wr 1722/97

Strona, chcąc wywodzić pozytywne dla siebie skutki prawne odnośnie okoliczności, które powinny wynikać z prawidłowo prowadzonej przez nią ewidencji księgowej, a z uwagi na występujące w niej uchybienia - nie będące udowodnionymi, chcąc ich dowieść w trakcie postępowania podatkowego, powinna sama przedstawić organowi podatkowemu korzystne dla swoich twierdzeń środki dowodowe, a nie żądać od organu przeprowadzenia tych dowodów.

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy, w wyniku żądania skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych od wyniku kontroli Inspektora UKS, decyzją z dnia 18 kwietnia 1997 r. określił spółce z o.o. należny podatek dochodowy od osób prawnych za 1993 r. w kwocie 60.012 zł, w tym do zapłaty zł.

Urząd uznał, że spółka w 1993 r. zaniżyła przychód o kwotę 85.130,74 zł, w tym z tytułu nie zaewidencjonowania sprzedaży leków na kwotę 81.709,14 zł oraz z tytułu nieodpłatnego użyczenia pojazdu od udziałowca o kwotę 3.421,60 zł. Kontrola wykazała istnienie 16 faktur sprzedaży leków dla hurtowni farmaceutycznych i aptek w całym kraju, przy czym realizacja sprzedaży na podstawie tych faktur została potwierdzona przez kupujących, a także sprzedającego. Jedynym dostawcą leków homeopatycznych dla spółki był w 1993 r. będący jednocześnie udziałowcem spółki i jej prezesem. Wszystkie faktury zakupu sprzedawanych leków były, zdaniem urzędu, ewidencjonowane w kosztach, a zatem żądanie zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o koszty zakupu nie zaewidencjonowanej sprzedaży jest bezzasadne. W 1993 r. spółka korzystała nieodpłatnie z samochodu i nie powiększyła z tego tytułu przychodów o wartość nieodpłatnego świadczenia, czym naruszyła art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.