Wyrok NSA z dnia 7 listopada 2000 r., sygn. III SA 2670/99

1. Określenie podatnikowi w 1998 r. dodatkowej należności wobec Skarbu Państwa za 1996 r., tylko dlatego, że urzędowa interpretacja prawa, zawarta w instrukcji zatwierdzonej przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów oraz w pismach adresowanych do różnych podmiotów, do której zastosował się podatnik, została zmieniona w maju 1997 r., narusza zasadę zaufania do organów podatkowych, wynikającą z art. 121 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

2. Zaskakiwanie strony nową interpretacją i wymierzenie opłat za lata ubiegłe w znacznej wysokości, które burzą przyjęte przez stronę założenia ekonomiczne swej działalności, należy ocenić jako naruszenie art. 121 par. 1 Ordynacji podatkowej w stopniu rażącym.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) Korporacji Energetycznej S.A. na dwie decyzje Ministra Finansów z dnia 15 września 1999 r. (...) dotyczące nieważności decyzji o wpłatach z zysku za 1996 i 1997 przez jednoosbowe Spółki Skarbu Państwa - uchyla zaskarżone decyzje; (...).

UZASADNIENIE

Dwiema decyzjami z dnia 31 marca 1998 r. Urząd Skarbowy określił Korporacji Energetycznej S. A. wpłaty z zysku za rok 1996 oraz zaliczki na 1997 r. Przyczyną wydania obu decyzji było zakwestionowanie przez organ podatkowy sposobu zaewidencjonowania przez Spółkę wartości nieodpłatnie otrzymanych środków trwałych, stanowiących infrastrukturę linii energetycznych. Spółka zaewidencjonowała wspomniane wartości na koncie 841, zwanym "Przychody przyszłych okresów", podczas gdy - zdaniem organu podatkowego - wartości te powinny w całości zwiększać przychody w momencie fizycznego otrzymania poszczególnych środków. Wiązało się to ze zmianą wysokości podstawy do opodatkowania wpłatami z zysku za poszczególne kwartały.