Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2000 r., sygn. V SA 2418/99

1. Stanowisko organów orzekających odmawiające udzielenia zezwolenia cudzoziemcowi na zamieszkanie na czas oznaczony, może mieć miejsce tylko wówczas, gdy przesłanki odmowy są wyraźnie sprecyzowane i dowodowo umotywowane, a także mające oparcie w obowiązującym stanie prawnym.

2. Wymóg zapewnienia w RP mieszkania i utrzymania ustalony w par. 19 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 23 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad, trybu postępowania oraz wzorów dokumentów w sprawach cudzoziemców /Dz.U. 1998 nr 1 poz. 1/ dla cudzoziemców ubiegających się o zezwolenie na osiedlenie się nie może być stosowany, jako bezwarunkowy wymóg przy ubieganiu się o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skargi ze sprawy L.v H. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 23 września 1999 r. /..../ w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pobyt stały - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

UZASADNIENIE

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Wojewody D. z dnia 24 czerwca 1999 r. w sprawie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony i wydanie karty czasowego pobytu, wniesionego przez Obywatela Republiki Wietnamu, decyzją z 23 września 1999 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję i podał w jej uzasadnieniu, między innymi co następuje.