Wyrok NSA z dnia 5 maja 2000 r., sygn. I SA/Ka 2080/98

Jeśli pismo w swojej treści zawiera wszelkie niezbędne dane, wymagane od oświadczenia o umocowaniu do działania w cudzym imieniu /pełnomocnictwa/, i przedłożone zostaje organowi prowadzącemu postępowanie /dołączone do akt/, to tym samym brak jest jakichkolwiek podstaw, by dokument ten pominąć i odmówić mu przymiotu pełnomocnictwa, tylko z tego powodu, że złożony został przez samą stronę, a nie ustanowionego pełnomocnika i nie na blankiecie, jakiego zazwyczaj używają adwokaci, kiedy pełnomocnictwo do reprezentowania strony przyjmują. W takiej sytuacji nie ma zatem podstaw ani potrzeby wzywania pełnomocnika na etapie postępowania odwoławczego, do ponownego przedłożenia dodatkowego pełnomocnictwa.

Doręczenie decyzji zarówno podatnikowi, jak i jego pełnomocnikowi wywołuje ten skutek, że strona jest poinformowana o treści tej decyzji, natomiast bieg terminu do wniesienia środka odwoławczego rozpoczyna się z datą skutecznego doręczenia pisma pełnomocnikowi.

uchyla postanowienie Izby Skarbowej o uchybieniu terminu do wniesienia odwołania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 grudnia 1997 r., Urząd Skarbowy uchylił swoją wcześniejszą decyzję z dnia 28 czerwca 1996 r. i określił prawidłową wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za miesiąc styczeń 1994 r. oraz określił kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące luty, marzec, kwiecień, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 1994 r., a także ustalił kwotę dodatkowego zobowiązania podatkowego. Powyższa decyzja doręczona podatnikowi została w dniu 29 grudnia 1997 r., zaś jego pełnomocnikowi - adwokatowi w dniu 23 kwietnia 1998 r.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik podatnika zarzucił jej: