Wyrok NSA z dnia 12 maja 2000 r., sygn. I SAB/Gd 12/99

1. Przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych regulują wyczerpująco sprawę właściwości organów uprawnionych do rozpatrzenia odwołań. W sprawach tych nie stosuje się zasady z art. 127 par. 2 Kpa, że właściwym w tym zakresie jest organ administracji państwowej wyższego stopnia.

2. Od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych opartych na swobodnym uznaniu nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji, jednakże strona uprawniona jest do zaskarżenia decyzji do Naczelnego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "M." Spółki z o.o. w G. na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sprawie opłaty dodatkowej z tytułu nieuiszczenia w 1993 r. składek na ubezpieczenie społeczne pracowników od wypłaconych ekwiwalentów za urlopy wypoczynkowe - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 9 lutego 1998 r. pełnomocnik "M." Spółki z o.o. z siedzibą w G. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G., Inspektorat G.-W. z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją tej jednostki z dnia 26 lutego 1997 r. wymierzającą Spółce - na podstawie art. 35 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych /t.j. Dz.U. 1989 nr 25 poz. 137 ze zm./ opłatę dodatkową w wysokości 100 procent kwoty przypisanych składek, tj. w wysokości 3.428,47 zł.

We wniosku wywodzono, że pismo ZUS z dnia 26 lutego 1997 r., mimo że nie nosi nazwy decyzji, w istocie spełnia taką rolę; zawiera bowiem niezbędne elementy decyzji, o których mowa w art. 107 par. 1 Kpa.