Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2000 r., sygn. SA/Bk 977/97

Organy nie badały i w ogóle nie oceniły, czy wspólnik spółki faktycznie świadczył pracę. Organy założyły a priori, że wadliwie zawarta umowa o pracę miała na celu obejście przepisów podatkowych, przy czym w ogóle nie wykazały, na czym to obejście przepisów miało polegać.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego "I." Spółka z o.o. w B. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 6 czerwca 1997 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1995 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

UZASADNIENIE

Urząd Skarbowy w B. decyzją z dnia 10 marca 1997 r., powołując przepisy art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ określił zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 1995 r. w kwocie 17.628,00 zł w miejsce zeznanego w wysokości 3.909,00 zł Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowo-Usługowemu "I." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. Orzeczono, że różnica w kwocie 13.719,00 zł podlegała wpłaceniu wraz z przypadającymi odsetkami za zwłokę. W uzasadnieniu podano, że przeprowadzona kontrola skarbowa i postępowanie podatkowe wykazały, że Spółka bezzasadnie zaliczyła w 1995 r. do kosztów uzyskania przychód wydatków: