Wyrok NSA z dnia 5 maja 1999 r., sygn. III SA 8073-8074/98

Tylko kwoty renty będącej trwałym ciężarem mogą korzystać z przywileju określonego w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. w podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr. 90 poz. 416 ze zm./, nie zaś każda renta.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Grażyny S.-Cz. i Zenona Cz. na decyzję Izby Skarbowej w O. w dniu 16 października 1998 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r. oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 16 października 1998 r. nr (...) Izba Skarbowa w O. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w K. z dnia 3 lipca 1998 r. w przedmiocie określenia Grażynie S.-Cz. oraz Zenonowi Cz. podatku dochodowego od osób fizycznych za 1997 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia powołano się na przepis art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Stwierdzono, że zawarta w przedmiotowej sprawie umowa renty pomiędzy Grażyną S.-Cz. a Danutą Marią Cz. nie spełnia wymogów określonych tym przepisem do odliczenia od podstawy obliczenia podatku kwoty tej renty. Izba Skarbowa w O wywodziła, że jednym z wymogów uznania renty za uzasadniającą odliczenie jest jej tytuł prawny. Zdaniem organu odwoławczego nie może nim być wyłącznie samo oświadczenie woli podatnika o bezpłatnym przysporzeniu kosztem swojego majątku określonego dochodu innej osobie. Z istoty renty wynika bowiem, że dla jej uzyskania przez osobę uprawnioną i płacenia przez podmiot zobowiązany musi istnieć określona przyczyna, podstawa. Chodzi tu o przepis prawa materialnego, w myśl którego podatnik jest w określonej sytuacji zobowiązany do świadczenia. Świadczenia te mogą być spełnione bądź na mocy orzeczenia sądu bądź na mocy umowy zawartej, zgodnie z regułami określonymi w art. 903-907 Kc.