Wyrok NSA z dnia 14 października 1999 r., sygn. I SA/Łd 2042/98

Jeżeli sprawujący wymiar sprawiedliwości przez sądową kontrolę wykonywania administracji publicznej sąd administracyjny stwierdzi niekonstytucyjność przepisu ustawy podatkowej na podstawie której wydana została wymierzająca podatek decyzja administracyjna i ta okoliczność prawna potwierdzona zostanie wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego: ogłoszonym po wydaniu decyzji i przed wyrokowaniem przez Sąd, na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd zobowiązany jest do stwierdzenia /z tego powodu/ nieważności zaskarżonej decyzji podatkowej.

UZASADNIENIE

W dniach od 23.01. do 06.04.1998 r. Urząd Kontroli Skarbowej przeprowadził w odniesieniu do działalności gospodarczej p. J. M. kontrolę w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego za 1996 r. W trakcie kontroli stwierdzono zaniżenie obrotu ze sprzedaży detalicznej w sklepach oraz zawyżenie podatku naliczonego w miesiącu maju 1996 r. z powodu niezaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz w ewidencji zakupu VAT czterech faktur korygujących dokumentujących zwrot towarów, w związku z czym nie zostały zmniejszone koszty zakupów i podatek naliczony. Ponadto stwierdzono na podstawie analizy marż stosowanych przez skarżącego przy sprzedaży towarów w sklepach i hurtowni, określone w decyzjach, zaniżenie obrotu w hurtowni w kontrolowanym okresie.

Z powyższych ustaleń, zdaniem organów podatkowych, wynika więc, że skarżący naruszył przepisy podatkowe obowiązujące w 1996 r. zarówno w podatku dochodowym od osób fizycznych jak i w podatku od towarów i usług, co znalazło swoje odzwierciedlenie w wyniku kontroli z dnia 1.04.1998 r.

Z ustaleń zawartych w wyniku kontroli wynika, że skarżący nie wykazał w księdze pełnego obrotu ze sprzedaży, co stanowiło naruszenie przepisów par. 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 148 poz. 720 ze zm./ oraz art. 193 par. 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i tworzyło podstawę do pominięcia księgi jako dowodu w postępowaniu podatkowym i określenia nie zaewidencjonowanego przychodu dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z powyższym Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej wydał decyzję z dnia 4 maja 1998 r. w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1996 r., zaległości podatkowej w ww. okresie i odsetek za zwłokę przypadających od tej zaległości. Postępowanie w zakresie podatku dochodowego dowiodło, że skarżący zaniżył przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za 1996 r. i tym samym zaniżył sprzedaż za tenże okres dla celów podatku od towarów i usług.