Wyrok NSA z dnia 5 lipca 1999 r., sygn. I SA/Łd 479/99

Przepis art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /Dz.U. nr 91 poz. 576 ze zm./ nie daje sejmikowi województwa prawa do podejmowania uchwał przyznających radnym uprawnienia do uzyskiwania zwrotu kosztów podróży służbowych, w tym także w innej wysokości niż wynikająca z faktycznie poniesionych wydatków.

Naczelny Sąd Administracyjny, Ośrodek Zamiejscowy w Łodzi, po rozpoznaniu skargi Sejmiku Województwa Ł. na uchwałę Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Ł. nr XI/84/99 z 22 marca 1999 r. stwierdzającą nieważność uchwały nr VI/52/99 z 23 lutego 1999 r. Sejmiku Województwa - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Uchwałą nr Vl/52/99 z 23 lutego 1999 r. w sprawie zwrotu kosztów podróży służbowych ponoszonych przez radnych Sejmik Województwa Ł., działając na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /Dz.U. nr 91 poz. 576/, przyznał radnym zwrot kosztów podróży, wynikający z wykonywania mandatu radnego, do wysokości:

- dla przewodniczącego Sejmiku 2000 zł,

- dla wiceprzewodniczącego Sejmiku 1500 zł, przewodniczących klubów radnych 1000 zł, przewodniczących komisji 900 zł, zastępców przewodniczących komisji 750 zł, radnych spoza Ł. 600 zł, radnych z terenu Ł. 300 zł.

Ponadto zobowiązał Marszałka Województwa Ł. do określenia zasad rozliczania kosztów podróży służbowych.

Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Ł. uchwałą nr XI/84/99 z 22 marca 1999 r., po rozpoznaniu uchwały Sejmiku, doręczonej Regionalnej Izbie Obrachunkowej 2 marca 1999 r., powołując się na przepisy art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./ w związku z art. 82 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa /Dz.U. nr 91 poz. 576 ze zm./, stwierdziło jej nieważność ze względu na sprzeczność z prawem, tj. z art. 24 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniesiono następujące argumenty: Kolegium RIO powołało się na art. 23 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa, z którego wynika, że radny obowiązany jest brać udział w pracach organów samorządu województwa oraz wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych, do których został wybrany lub desygnowany. Stosownie do treści art. 24 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa, radnemu przysługują diety /z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5/ oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Wykonywanie uchwał sejmiku zastrzeżone zostało natomiast, zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie województwa, do wyłącznej właściwości zarządu województwa. Powołując powyżej wskazane przepisy, Kolegium Izby zajęło stanowisko, że przysługująca radnemu dieta stanowi rekompensatę utraconego zarobku w związku z nieobecnością w pracy z tytułu udziału w pracach, o których mowa w art. 23 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa, oraz obejmuje koszty z tym związane, między innymi koszty podróży do siedziby organów województwa. Sprawę diet oraz ich wysokości Sejmik Województwa rozstrzygnął uchwałą nr VI/51/99, podjętą tego samego dnia, co kwestionowana uchwała, postanawiając w niej, że wypłata diet będzie dokonywana w formie ryczałtu.