Wyrok NSA z dnia 14 maja 1999 r., sygn. II SA/Łd 646/98

Obowiązek poinformowania organu w trybie art. 45 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej powstaje tylko wtedy, gdy zmiana w sytuacji osobistej i majątkowej podopiecznego jest tego rodzaju, że pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z jedną z przesłanek warunkujących możliwość udzielenia pomocy społecznej.

W przypadku zasiłku okresowego przesłanką taką jest zarówno spełnienie warunku określonego w art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, jak też wystąpienie dodatkowej okoliczności, o której stanowi treść art. 31 ust. 1 tego aktu. Zaniechanie obowiązku poinformowania właściwego organu pomocy społecznej przez osobę korzystającą ze świadczeń o zmianie w sytuacji osobistej i majątkowej na niekorzyść podopiecznego, w przypadku braku znamion współdziałania w rozwiązywaniu trudnej sytuacji /art. 6 ust. 1a ustawy/, me może spowodować sankcji przewidzianej treścią art. 34 ust. 4a ustawy o pomocy społecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zofii K. na decyzję Wojewody Ł. z dnia 27 lutego 1998 r. (...) w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego zasiłku okresowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Filia Ł.-G. w Ł. z dnia 5 listopada 1997 r. (...).