Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 1999 r., sygn. II SA/Ka 455/98

Termin "orzeczenie", użyty w art. 43c ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ odnosi się tylko do merytorycznego rozstrzygnięcia sporu o wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu, zawisłego pomiędzy użytkownikiem wieczystym a właścicielem gruntu reprezentowanym przez organ. Każde inne rozstrzygnięcie kolegium nie może być uznane za orzeczenie i nie może być również zaskarżone w drodze szczególnego środka prawnego jakim jest sprzeciw.

Na postanowienie samorządowego kolegium odwoławczego, odmawiające przywrócenia terminu określonego w art. 43a ust. 2 powyższej ustawy przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 1 października 1997 r. (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu określonego w art. 43 a ust. 2 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości i umorzenie postępowania uchyla zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Zarząd Miasta T. w dniu 29 listopada 1996 r. wypowiedział Zbigniewowi K. wysokość dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania działki położonej w T. przy ulicy Z. 65B. Jednocześnie zaproponował przyjęcie z dniem 1 stycznia 1997 r. nowej, wyższej stawki opłaty. Pismo Zarządu w tej sprawie zostało wysłane na adres użytkownika wieczystego listem poleconym. Przesyłka ta powróciła do tego organu w dniu 16 grudnia 1996 r. z adnotacją "zwrot nie podjęto w terminie".

Powtórnie pismo do Zbigniewa K. wysłano w dniu 10 lutego 1997 r., które odebrał w dniu 21 lutego 1997 r. Natomiast 12 marca 1997 r. Mieczysława i Zbigniew małżonkowie K. zakwestionowali proponowaną wysokość opłaty i wnieśli o "przywrócenie terminu i ustalenie mniejszej opłaty".