Wyrok NSA z dnia 24 września 1999 r., sygn. I SA/Ka 50/98

W sprawie samochodów objętych gwarancją istnieją dwa niezależne od siebie stosunki zobowiązaniowe, jeden łączący producenta samochodów z dealerem, a drugi łączący sprzedawcę z nabywcą samochodu. Pierwsza z tych umów nie jest więc umową gwarancyjną, na podstawie której producent samochodów udziela gwarancji ostatecznemu nabywcy samochodu, lecz winna być traktowana jako umowa stałego zlecenia odpłatnego świadczenia usług /napraw gwarancyjnych samochodów/ wykonywanych przez dealera.

UZASADNIENIE

Inspektor Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej określił dealerowi samochodów /spółce cywilnej/ kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za czerwiec 1996 r. w kwocie niższej od zadeklarowanej.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdzi, że Spółka zaniżyła kwotę podatku należnego poprzez niewykazanie w ewidencji sprzedaży prowadzonej dla potrzeb podatku VAT oraz w deklaracji VAT-7 za czerwiec 1996 r. wszystkich wykonanych przez nią usług w zakresie naprawy samochodów w ramach udzielonej przez importera w imieniu producenta samochodów gwarancji. Podkreślono, że naprawy samochodów są usługami odpłatnymi, wobec czego, zgodnie z art. 2 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu. Obowiązek podatkowy dla usług naprawy samochodów, stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy powstał z chwilą wykonania tych usług, a więc w czerwcu 1996 r. Następnie organ podniósł, że: "usługi naprawy pojazdów objętych gwarancją różnią się od usług napraw pozostałych pojazdów jedynie tym, że płatnikiem nie jest zgłaszający dokonanie usługi naprawy, czyli właściciel samochodu, lecz gwarant, czyli producent samochodów, na którego są też wystawiane faktury sprzedaży. Faktury sprzedaży usług napraw pojazdów objętych gwarancją wystawiono dopiero po otrzymaniu od gwaranta "Potwierdzenia uznania napraw gwarancyjnych" - potwierdzenie to jest nadsyłane po przeanalizowaniu i zaakceptowaniu przez gwaranta dostarczonych mu przez podatnika protokołów napraw gwarancyjnych. Cała procedura jest czasochłonna - często mija kilka miesięcy od wykonania naprawy do czasu, kiedy podatnik może wystawić fakturę dla gwaranta - i niepewna, gdyż nie wszystkie zgłoszone do gwaranta naprawy /zakwalifikowane przez podatnika jako naprawy objęte gwarancją/ uzyskuje jego akceptację jako objęte gwarancją. Jeżeli brak jest tej akceptacji to nie następuje pobranie należności /gdyż nie wystawia się faktury/ od gwaranta. Należność ta nie jest w takich przypadkach pobierana również od właściciela samochodu, a wykonane usługi naprawy pojazdów nie są przez podatnika wykazywane ani w ewidencji sprzedaży, ani w deklaracji podatkowej, pomimo tego, że zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, świadczenie odpłatnych usług bez pobrania należności podlega opodatkowaniu. Podatnik nie wystawia żadnego dowodu dokumentującego sprzedaż usług, co sprzeczne jest z zapisem art. 32 ust. 4 wyżej cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, który nakazuje wystawienie w takim przypadku rachunku uproszczonego".