Wyrok NSA z dnia 27 stycznia 1999 r., sygn. I SA/Gd 2109/97

Dokument księgowy powinien zawsze znajdować oparcie w prawidłowych dowodach źródłowych.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa "P." Spółka z o.o. w G. Na decyzję Izby Skarbowej z 15.11.1997 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1993 r. - oddala skargę.

UZASADNIENIE

Pierwszy Urząd Skarbowy w G. decyzją z 29 marca 1995 r. określił dla Spółki z o.o. "P." w G. należność w podatku dochodowym od osób prawnych za 1993 r. w kwocie 31.362.000 st. zł.

Powyższa decyzja wydana została w oparciu o ustalenia kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w G. /wynik kontroli z dnia 7.11.1994 r./ oraz w oparciu o własne postępowanie wyjaśniające przeprowadzone przez Urząd Skarbowy w przedmiotowej sprawie.

W odwołaniu od tej decyzji strona zakwestionowała zasadność wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów zarachowanego w oparciu o Uchwałę Zgromadzenia Wspólników, a nie wypłaconego w 1993 r. honorarium dla Zarządu Spółki reprezentowanego jednoosobowo przez Andrzeja R.

W postępowaniu odwoławczym Izba Skarbowa w G. nie znajdując podstaw do uznania argumentów Spółki decyzją z 2 czerwca 1995 r. utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego.

Na decyzję Izby Skarbowej Spółka wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając Izbie Skarbowej naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego.