Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 1998 r., sygn. I SA/Wr 2007/96

1. Z żadnego z przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ nie wynika uprawnienie właściciela rzeczy do należności z tytułu samego przeznaczenia rzeczy na cele obrony.

Dlatego też wydanie decyzji nakładającej na właściciela rzeczy obowiązek przeznaczenia dla celów obrony nie rodzi żadnych uprawnień do uzyskania należności materialnych z tego tytułu.

Żaden z przepisów ustawy o powszechnym obowiązku obrony RP nie zawiera podporządkowania przedmiotów przeznaczanych do świadczeń rzeczowych - pojęciu "zapasów mobilizacyjnych", o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Stad też nie sposób przyjąć, by przeznaczenie rzeczy ruchomej do świadczeń na rzecz obrony skutkować miało zwolnieniem od obowiązków podatkowych.