Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1998 r., sygn. II SA 499/98

Na ile ustawodawca przywiązywał wagę do prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej polegającej na przetwórstwie w obrocie surowcami wtórnymi metali nieżelaznych /złomem/, świadczy nowelizacja ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ dokonana ustawą z dnia 16 lutego 1996 r. o zmianie ustawy o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 177/ obowiązującą z dniem 25 kwietnia 1996 r. poprzez dodanie przepisów: art. 24a ust. 1 dotyczących obowiązku żądania przez przedsiębiorcę prowadzącego powyższą działalność gospodarczą przy zawieraniu umowy sprzedaży dokumentu stwierdzającego tożsamość sprzedawcy surowców wtórnych metali nieżelaznych /złomu/ i oświadczenia o pochodzeniu tych materiałów oraz art. 22a ust. 1 pkt 4 mówiącego o tym, że jeżeli przedsiębiorca prowadzi przetwórstwo i obrót surowcami wtórnymi metali nieżelaznych /złomem/ niezgodnie z art. 24a, to może stanowić podstawę do cofnięcia koncesji /art. 22a ust. 1 ustawy/.

Natomiast ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym /Dz.U. nr 121 poz. 770/ w art. 33 pkt 6 tej ustawy wprowadziła w art. 24a ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej obowiązek prowadzenia przez przedsiębiorców ewidencji umów od 22 października 1997 r., o których mowa w ust. 1 art. 24a ustawy.

W tych warunkach obecnie naruszenie przepisów art. 24a ust. 1 i 2 ustawy o działalności gospodarczej stanowiłoby samoistną podstawę do cofnięcia koncesji na podstawie art. 22a ust. 1 pkt 4 ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marek D. na decyzję Ministerstwa Gospodarki (...) w przedmiocie cofnięcia koncesji - uchylił zaskarżoną decyzję; (...).