Wyrok NSA z dnia 8 października 1998 r., sygn. I SA 393/98

Niemożność zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania oznaczać więc będzie niemożliwość przyznania ich w zakresie, jaki jest niezbędny osobie potrzebującej w zaspokajaniu jej codziennych potrzeb życiowych. Prowadząc postępowanie w przedmiocie rozstrzygnięcia wniosku o umieszczenie w domu pomocy społecznej, organ, mając na uwadze zasadę zawartą w art. 7 kpa nakazującą mieć na względzie interes społeczny i słuszny interes obywatela, obowiązany jest ustalić, czy osoba, co do której nie ma wątpliwości, iż pomocy w zaspokajaniu codziennych potrzeb wymaga, może ją mieć zapewnioną w miejscu zamieszkania w zakresie dla niej koniecznym. Jeżeliby się okazało, że wprawdzie pomoc może otrzymać, ale w rozmiarze nie wystarczającym, jest to przesłanka, o której mowa w art. 19 ust. 1, uprawniająca do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Na ocenę, czy istnieje możliwość zapewnienia usług opiekuńczych w niezbędnym zakresie, nie może wpływać fakt, że osobie potrzebującej ofiarowywano usługi, ale ich nie przyjęła, jeżeli okazałoby się, że proponowany zakres usług opiekuńczych nie spełnia przesłanek, o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy i nie jest wystarczający do zaspokojenia codziennych potrzeb życiowych.