Wyrok NSA z dnia 24 września 1998 r., sygn. SA/Sz 1907/97

Przepis art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591/ odnosi się wyłącznie - podobnie jak pozostałe przepisy tej ustawy - do zasad prowadzenia rachunkowości i wskazuje, w jakim momencie i pod jakimi warunkami koszty prac rozwojowych prowadzonych przez podatnika na własne potrzeby mogą być przez niego zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych.

Niemożność rachunkowego zaewidencjonowania kosztów prac rozwojowych jako wartości niematerialnych i prawnych nie oznacza bynajmniej, że wydatki poniesione na te koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, o tym bowiem, co za taki koszt może być uznane decydują wyłącznie przepisy tej ustawy podatkowej.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 maja 1997 r., wydaną na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, art. 9, art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. "b" i pkt 41 i art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ oraz par. 2 ust. 1 i 2 i par. 4 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 7 poz. 34 ze zm./, jak również art. 31 ust. 1 pkt 13 i art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./, Inspektor Kontroli Skarbowej - Jolanta K. z Urzędu Kontroli Skarbowej w S. określiła Zakładowi Wielkopiecowemu "S." Spółka z o.o. z siedzibą w S. podatek dochodowy od osób prawnych za 1995 r. w wysokości 543.127 zł.