Wyrok NSA z dnia 8 maja 1998 r., sygn. II SA/Łd 342-343/96

Stwierdzenie w dacie orzekania przez Naczelny Sąd Administracyjny wykonania obowiązku nałożonego treścią decyzji ostatecznej, bez względu na to, czy obowiązek ten wykonany został przez adresata rozstrzygnięcia, czy też przez osobę trzecią, nie zawsze uzasadnia umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego jako bezprzedmiotowego w oparciu o założenie, iż ziściła się przesłanka zbędności orzekania /art. 355 par. 1 Kpc, w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Umorzenie postępowania nie stanowi efektu działalności kontrolnej Sądu i skutkuje pozostawienie w mocy zaskarżonego aktu lub czynności, które będą obowiązywać erga omnes niezależnie od tego, czy są one dotknięte wadą, czy też nie.

Działalność kontrolną Sądu w tego typu sprawach uzasadnia treść administracyjnych rozstrzygnięć, które mogą wywrzeć określone następstwa w sferze praw i obowiązków ich adresatów, nie dające się pogodzić z obowiązującym porządkiem prawnym. Oczywista przeto wadliwość decyzji ostatecznej i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji nakładała na Sąd obowiązek uchylenia obu rozstrzygnięć.