Wyrok NSA z dnia 10 marca 1997 r., sygn. I SA/Wr 499/96

Stosownie do postanowień par. 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 125 poz. 559/ weksel nie jest wymieniony jako podstawa zapisów w księdze. W konsekwencji, podstawą zapisów nie mogą być także odsetki wywodzące swoje źródło z weksla.

Jeżeli nie istnieją żadne dowody księgowe związane z daną operacją, w postępowaniu podatkowym nie można przy pomocy zeznań świadków dowodzić, że takie zdarzenie miało miejsce.

oddala skargę

UZASADNIENIE

Nie jest trafny zarzut skargi, jakoby organy naruszyły przepisy prawa materialnego, odmawiając zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu równowartości rat leasingowych i odsetek wekslowych. Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, kosztami uzyskania przychodu są tylko takie wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodu. Ponadto, w brzmieniu ustawy według tekstu obowiązującego w 1992 r., do kosztów uzyskania przychodu były zaliczane także wydatki wymienione w ust. 2 i 3 wymienionego przepisu, w tym również faktycznie zapłacone odsetki od zobowiązań, jeżeli pozostają one w związku ze źródłem przychodu.