Wyrok NSA z dnia 17 września 1997 r., sygn. III SA 1425/96

W dotychczasowym orzecznictwie sądowym oraz w doktrynie przyjmuje się, że rażące naruszenie prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/ następuje wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, te owa decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.

W orzecznictwie sądowym wyrażone były także poglądy, iż jako rażącego nie można traktować takiego rozstrzygnięcia, które wynika z odmiennej interpretacji danej normy. Rażące naruszenie prawa jest bowiem z reguły wyrazem ewidentnego i jasno uchwytnego błędu w interpretowaniu prawa.

Wreszcie w orzecznictwie wyrażono także pogląd, że o "rażącym" naruszeniu prawa można mówić jedynie wtedy, gdy stwierdzone naruszenie ma znacznie większą wagę aniżeli stabilność ostatecznej decyzji administracyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Barbary L. na decyzję Ministra Finansów z dnia 25 sierpnia 1996 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ograniczających zwrot podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 1994 r. - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 7 kwietnia 1995 r. (...); (...).

UZASADNIENIE

Barbara L. prowadząca w B.P. przedsiębiorstwo pod nazwą "V." zwróciła się do Urzędu Skarbowego w B.P., po przekroczeniu w dniu 14 września 1994 r. wartości sprzedaży towarów 1,2 mld zł o wyrażenie zgody na zmniejszenie podatku należnego o podatek naliczony w wysokości 119.046.000 zł wynikający z rachunków uproszczonych dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia od podatku od towarów i usług.