Wyrok NSA z dnia 14 lipca 1997 r., sygn. IV SA 1332/95

1. Zarówno w ustawie z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ jak i w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1979 r. w sprawie spółek wodnych i ich związków /Dz.U. nr 17 poz. 109 ze zm./ nie ma uregulowań, które expressis verbis wskazywałyby, że organy administracji w formie decyzji administracyjnej wyrażają zgodę na wystąpienie poszczególnych członków ze spółki wodnej. Oznaczałoby to w istocie, że kwestię ustania członkostwa i wystąpienia ze spółki wodnej ustawodawca pozostawił do uregulowania w statucie spółki. Według statutu wzorcowego, stanowiącego załącznik do zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 25 czerwca 1980 r. w sprawie ustalenia wzorcowych statutów spółek wodnych i ich związków /M.P. nr 16 poz. 81/, wyłączenie członka ze spółki następuje w drodze uchwały zarządu podjętej za zgodą organu administracji /par. 7 ust. 3 statutu wzorcowego/ a wystąpienie ze spółki może nastąpić za zgodą organu administracji /par. 7 ust. 4 statutu wzorcowego/. Statuty wzorcowe nie mają mocy normatywnej, nie mogą one stanowić podstawy do wydawania decyzji.