Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 1996 r., sygn. SA/Ka 2383/94

Nieodpłatne świadczenie na rzecz fundacji, które nastąpiło po ustanowieniu fundacji, zatwierdzeniu jej statutu i zarejestrowaniu, a więc po wygaśnięciu stosunku zobowiązaniowego, łączącego fundatora z fundacją, stanowi darowiznę będącą dochodem fundacji.

oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją utrzymana została w mocy decyzja Urzędu Skarbowego w G. z dnia 15 marca 1994 r. ustalająca Fundacji G. należny podatek dochodowy od osób prawnych za 1991 r. w kwocie 4.244.260 tys. zł.

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Izba Skarbowa w K. podała, iż w wyniku kontroli źródłowej przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w K. zakończonej 22 listopada 1993 r. stwierdzono uszczuplenie przez Fundację, należnego za 1991 r. podatku dochodowego od osób prawnych, w kwocie jak wyżej. Ustalenia tej kontroli przedstawiono Fundacji G., która pismem z dnia 16 grudnia 1993 r. wniosła o skierowanie sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych. Urząd Skarbowy w G. przy braku deklarowania przez Fundację G. podatku w ogóle, naliczy jej podatek od dochodu ustalonego jako nadwyżka między uzyskanymi przychodami a kosztami ich uzyskania - zgodnie z postanowieniami art. 5 ustawy z dnia 31 grudnia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Do przychodu w myśl art. 7 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy zaliczono bowiem kwotę 10 mld starych zł uzyskaną z Zakładów SA, którą uznano za darowiznę oraz otrzymane odsetki w wysokości 629.396.445 starych zł, zaś koszt uzyskania przychodów określono na kwotę 18.467.910 starych zł, stanowiącą prowizje bankowe oraz wynagrodzenia.