Wyrok NSA z dnia 27 października 1995 r., sygn. III SA 829/95

Zgodnie z art. 6 Kpa organy administracji działają na podstawie przepisów prawa.

Zgodność działania z prawem nie może być ograniczona do formalnego powołania przepisu w decyzji, bądź w innym akcie administracyjnym.

Realizując tę zasadę organ ma obowiązek ustalić treść obowiązującej normy prawnej, wyrazić stan faktyczny w języku normy i dopiero po "podciągnięciu" stanu faktycznego "pod" treść normy prawnej określić prawa i obowiązki.

uchyla zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

Urząd skarbowy decyzją wydaną na podstawie art. 104 Kpa i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, określił wysokość zobowiązań podatkowych spółki z o.o. od sprzedaży usług w okresie lipiec-październik 1993 r. na kwotę 221.106.820 starych zł. Z uzasadnienia decyzji wynika, że według ustaleń organu podatkowego spółka zajmuje się pośrednictwem w kupnie, sprzedaży, zamianie oraz najmie mieszkań. Za usługi pobiera prowizję. Nie ma do niej zastosowania art. 7 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem świadczone usługi nie mieszczą się wśród wymienionych w pkt 6 załącznika nr 2 do ustawy usług mieszkaniowych oznaczonych symbolem KU 74-75, zwolnionych od podatku. Działalność spółki podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., 22 procent stawką podatkową. Wydanie decyzji było "skutkiem" wniosku spółki z 1 września 1993 r. o wszczęcie postępowania i wydanie decyzji potwierdzającej brak po jej stronie zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług, zażalenia na bezczynność urzędu w tym zakresie i skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi na bezczynność organów podatkowych obu instancji.