Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 1995 r., sygn. SA/Ka 2319/94

Organy podatkowe mają prawo badać, czy podatnik nie dokonał zbycia towaru na warunkach rażąco dla siebie niekorzystnych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm.

Wtedy bowiem zachodzi podejrzenie, że umowa cywilnoprawna jest wykorzystywana do obejścia prawa podatkowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 maja 1994 r. Urząd Skarbowy w C. po ponownym rozpoznaniu sprawy, ustalił wysokość obowiązujących Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe Spółka z o.o. w C. zaliczek z tytułu podatku obrotowego i dochodowego za okres od 1 stycznia do 30 kwietnia 1993 r. Ogółem zaliczki na podatek obrotowy ustalono za ten okres w kwocie 28.671.000 zł, a zaliczki na podatek dochodowy w kwocie 51.033.500 zł. W przypadku zaliczek na podatek obrotowy stwierdzono nadpłatę kwoty 2.133.000 zł, natomiast odnośnie zaliczek na podatek dochodowy zobowiązano podatniczkę do zapłaty kwoty 4.954.900 zł.

Podstawą faktyczną tej decyzji były ustalenia zawarte w protokole z kontroli przeprowadzonej u podatniczki przez UKS w B. w maju 1993 r. i w protokole kontroli przeprowadzonej 11 i 12 kwietnia 1994 r. przez Urząd Skarbowy w C.

W odwołaniu od tej decyzji Spółka wniosła o jej uchylenie w części dotyczącej naliczenia zaliczek na podatek dochodowy. Zakwestionowała nieuwzględnienie jako kosztów uzyskania przychodu za miesiąc styczeń 1993 r. nieudokumentowanych wydatków reprezentacyjnych w kwocie 426.000 zł oraz wydatków na reklamę w kwocie 1.115.200 zł i wydatków z tytułu czynszu w kwocie 5.000.000 zł.