Wyrok NSA z dnia 10 listopada 1995 r., sygn. SA/Gd 2859/94

Zgodnie z ust. 5 objaśnień do części I tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./ za usługi dla ludności uważa się usługi określone w ust. 4 opłacane ze środków pieniężnych ludności.

Z powyższego wynika, iż kryterium odróżniającym te usługi od usług wykonywanych na rzecz innych odbiorców niż ludność jest opłacanie ich ze środków pieniężnych ludności.

UZASADNIENIE

W roku 1993 Janusz M. prowadził działalność gospodarczą, świadcząc usługi w zakresie instalatorstwa elektrycznego. Tytułem prowadzonej działalności opodatkowany był w formie karty podatkowej na warunkach określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./.

Decyzją z dnia 17 marca 1994 r. (...) Urząd Skarbowy w I., działając na podstawie art. 104 Kpa oraz par. 23 ust. 1 pkt 3 i 4 w związku z par. 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie karty podatkowej /Dz.U. nr 124 poz. 551 ze zm./, wyłączył Janusza M. z grupy osób opłacających podatki obrotowy i dochodowy w formie karty podatkowej za 1993 r. i nałożył obowiązek opłacania tych podatków na zasadach ogólnych. Orzekł także o utracie prawa do opodatkowania w formie karty podatkowej przez okres dwóch następnych lat podatkowych, tj. w 1994 r. i 1995 r.