Wyrok NSA z dnia 20 czerwca 1994 r., sygn. II SA 105/94

Rozstrzygnięcie Krajowej Rady Sądownictwa co do tego, czy wyrazić zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska przez sędziego, który przekroczył 65 lat życia, ma charakter uznaniowy. Ani przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. 1990 nr 23 poz. 138/, ani przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1989 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa /Dz.U. nr 73 poz. 435 ze zm./ nie zawierają w tej materii żadnych bezpośrednich wskazówek. Natomiast ma tu zastosowanie zasada wyrażona w art. 7 Kpa, zobowiązująca organ państwowy do uwzględnienia wniosku obywatela, jeśli nie jest on sprzeczny z interesem społecznym.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Eugeniusza F. na uchwałę Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 16 listopada 1993 r. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną uchwałę.

UZASADNIENIE

Eugeniusz F., urodzony dnia 14 lutego 1927 r., zajmował stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w R. W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego Krajowa Rada Sądownictwa, na jego wniosek, dwukrotnie wyrażała zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska sędziego: uchwałą z dnia 26 lutego 1992 r. na okres do dnia 30 czerwca 1993 r. i uchwałą z dnia 14 kwietnia 1993 r. na okres do dnia 31 grudnia 1993 r. Trzeci wniosek o dalsze pełnienie obowiązków sędziego Kolegium Sądu Wojewódzkiego w R. zaopiniowało negatywnie.