Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 1994 r., sygn. SA/Gd 2363/93

Ustalenie wysokości opłaty targowej i sposobu jej poboru nie mieści się bezpośrednio w przedmiocie działalności związku zawodowego i nie wymaga spełnienia obowiązku konsultacji przewidzianego w art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych.

UZASADNIENIE

Rada Miejska w K. uchwałą z dnia 1 lipca 1993 r., powołując się na art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r., o samorządzie terytorialnym oraz na art. 19 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/, ustaliła wysokość opłaty targowej pobieranej od osób fizycznych i prawnych dokonujących sprzedaży na targowiskach i sposób jej poboru.

Poszczególne paragrafy tej uchwały ustalają dzienne stawki opłaty targowej, w zależności od rodzaju sprzedawanego towaru, typu pojazdu, z którego jest sprzedawany oraz powierzchni zajmowanej na targowisku.

Zwolnienie od opłaty targowej przewidziano dla osób fizycznych i prawnych, które są podatnikami podatku od nieruchomości na targowiskach. Wysokość opłaty targowej zróżnicowano dla poszczególnych targowisk.