Wyrok NSA z dnia 3 marca 1993 r., sygn. IV SA 1241/92

Decyzja organu odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji w czasie, gdy obowiązywały już zmienione przepisy prawa materialnego, wprowadzające nowe przesłanki rozstrzygnięcia sprawy, byłaby decyzją wadliwą w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Zdzisława Sz. na decyzję Kierownika Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 20 stycznia 1992 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji kopalni kruszywa.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 października 1988 r. Wojewoda P-ki ustalił dla W-kich Kopalni Surowców Mineralnych lokalizację kopalni kruszywa naturalnego w D., gmina D., na terenie obejmującym między innymi działkę nr 18, należącą do Zdzisława Sz.

W związku z odwołaniami od tej decyzji wniesionymi przez Zdzisława Sz. i Różę D. Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 22 czerwca 1989 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części obejmującej działkę nr 18, należącą do Zdzisława Sz., i działkę nr 7, należącą do Róży D., oraz przekazał sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu decyzji organ ten między innymi wskazał na konieczność dokonania korekty granic projektowanej inwestycji w celu ewentualnego uwzględnienia wniosku Zdzisława Sz. o pozostawienie poza lokalizacją pasa zieleni stanowiącego drogę dojazdową do wsi B.