Wyrok NSA z dnia 3 listopada 1993 r., sygn. SA/Gd 733/93

Termin określony w par. 13a ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1989 r. w sprawie uznawania składników majątkowych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz zasad aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 72 poz. 422/ - w brzmieniu ustalonym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 26 lutego 1991 r. /Dz.U. nr 19 poz. 83/ - dla dokonania aktualizacji wyceny środków trwałych jest terminem materialnoprawnym.

oddala skargę.

UZASADNIENIE

W trakcie kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w Przedsiębiorstwie Produkcji Betonów ustalono na podstawie badania dokumentów, że we wrześniu i w listopadzie 1991 roku Przedsiębiorstwo dokonało ponownej aktualizacji wyceny na dzień 1.1.1991 r. łącznie 34 środków trwałych i w wyniku tej wyceny zmniejszyło wartość brutto środków trwałych oraz kwotę umorzenia. Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 1991 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie uznawania składników majątkowych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 19 poz. 83/ aktualizacja wyceny środków trwałych na dzień 1.1.1991 r. winna być zakończona do 31.5.1991 r. Organ kontroli skarbowej przyjął, że aktualizację przeprowadzoną po tym terminie nie można uznać za zgodną z przepisami. Dokonane w podanych miesiącach zmiany wartości środków trwałych nie miały charakteru incydentalnego, gdyż dotyczyły wielu środków trwałych i cechowały się ponowną szczegółową aktualizacją. Efektem tej aktualizacji w ocenie organu kontroli skarbowej było zaniżenie należnej dywidendy za 1991 r.