Wyrok NSA z dnia 12 listopada 1992 r., sygn. V SA 721/92

Do uznania, że zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego /art. 15 Kpa/ została zrealizowana, nie wystarcza stwierdzenie, że w sprawie zapadły dwa rozstrzygnięcia dwóch organów różnych stopni. Konieczne jest też, by rozstrzygnięcia te zostały poprzedzone przeprowadzeniem przez każdy z organów, który wydał decyzje, postępowania umożliwiającego osiągnięcie celów, dla których postępowanie to jest prowadzone.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Wojciecha M. na decyzję Wojewody Ł-kiego z dnia 29 kwietnia 1992 r. w przedmiocie wymeldowania i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Urzędu Dzielnicowego w Ł.

UZASADNIENIE

Na skutek wniosku złożonego przez żonę Wojciecha M. decyzją z dnia 5 lutego 1990 r. nr II-SA-II-6213/497/88 Kierownik Wydziału Urzędu Dzielnicowego w Ł. orzekł o wymeldowaniu Wojciecha M. z pobytu stałego w lokalu nr 19 przy ul. P. nr 10 w Ł. W decyzji przyjęto, że spełniona została przesłanka, od której art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ uzależnia dokonanie wymeldowania na podstawie decyzji administracyjnej, gdyż mimo że Wojciech M. nie utracił uprawnień do powyższego lokalu, to jednak w lokalu nie przebywa co najmniej od listopada 1988 r. i miejsce jego pobytu nie jest znane. Ustalając tę ostatnia okoliczność, przyjęto, że Wojciech M. nie zameldował się w żadnym nowym miejscu pobytu, nie przebywa też w zakładzie karnym, nie stwierdzono zaś, by przebywał u swojego ojca przy ul. N. nr 33 m l.