Wyrok NSA z dnia 6 sierpnia 1992 r., sygn. III SA 1185/92

Przepis art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nie jest przepisem, który stanowić może samodzielną materialnoprawną podstawę decyzji administracyjnej. Dla jego zastosowania niezbędne jest ustalenie na odpowiedniej materialnoprawnej podstawie faktu istnienia nadpłaty. Dopiero realizacja tej nadpłaty odbywać się winna według reguł w tym przepisie ustanowionych.

Jeżeli nastąpiła za lata podatku w konsekwencji korekty bilansu rocznego, nakazanej decyzją wydaną na podstawie par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych /Dz.U. nr 62 poz. 361/, a decyzja ta okazała się niezgodna z prawem, to zwrot podatku z tego powodu nadpłaconego nie jest prawnie możliwy bez decyzji zmieniającej w stosownej części lub uchylającej uprzednią decyzję o weryfikacji bilansu.

UZASADNIENIE

Kombinat Budowlany zaskarżył do NSA decyzję Izby Skarbowej z 26.2.1992 r., utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w B. z 18.12.1991 r. w sprawie zwrotu kwoty 3.744.357 tys. zł z tytułu podatku od wzrostu wynagrodzeń za 1990 r., i kwoty 181.913.000 zł z tytułu podatku od płac za 1990 r. Kwoty tych podatków zostały przez Kombinat zapłacone dodatkowo w wyniku zbadania sprawozdania finansowego za 1990 r. przez biegłych księgowych i wyrażenia poglądu /podzielonego przez organy podatkowe/, że wypłaty pożyczek z funduszu mieszkaniowego należy zakwalifikować do podlegających opodatkowaniu wynagrodzeń. Zaskarżona decyzja, powołując się na orzecznictwo NSA dotyczące problematyki wypłat z funduszy socjalnego i mieszkaniowego, i wydanego w tej sprawie pisma Ministra Finansów, stwierdza, że zaistniały podstawy do zwrotu wpłat wraz z uiszczonymi od tych należności odsetkami. Natomiast nie znajduje podstawy faktycznej i prawnej do zapłacenia skarżącemu Kombinatowi odsetek za zwłokę, o których mowa w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Wywodzi, że zgodnie z tym przepisem zwrotowi wraz z odsetkami podlegają jedynie te nadpłaty, które powstały w wyniku uchylenia lub zmiany decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. W niniejszym przypadku sytuacja taka nie miała miejsca, skoro podatnik sam zadeklarował i wpłacił omawiane należności bez wydawania decyzji przez organ podatkowy.