Wyrok NSA z dnia 12 listopada 1991 r., sygn. II SA 773/91

l. W działalności samorządu radcowskiego, mającego charakter samorządu zawodowego, muszą bezwzględnie być rozdzielone dwie sfery: administracji publicznej i tak zwanego wnętrza organizacyjnego korporacji. Pierwsza z nich może być regulowana wyłącznie przepisami powszechnie obowiązującymi.

2. Granice problematyki regulaminów uchwalanych przez Krajową Radę Radców Prawnych /art. 60 pkt 8 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych - Dz.U. nr 1 / poz. 145 ze zm./ nie dają żadnych podstaw do wprowadzenia dla osób mających kwalifikacje zawodowe obowiązku przystępowania do rozmów kwalifikacyjnych, mających charakter egzaminu sprawdzającego ich przygotowanie do wykonywania zawodu radcy prawnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Bogumiły S. na uchwałę Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 czerwca 1991 r. w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną uchwałę, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Krajowej Rady Radców Prawnych kwotę dwudziestu tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

UZASADNIENIE

Bogumiła S. ukończyła w 1983 r. studia prawnicze, po dwuletniej aplikacji złożyła w 1985 r. egzamin sędziowski, następnie do lutego 1988 r. pracowała na stanowisku asesora, z którego została zwolniona wobec odmowy powołania jej na stanowisko sędziego. W pierwszym terminie uzyskała na egzaminie radcowskim wynik negatywny, później przystąpiła do powtórzenia tego egzaminu równocześnie przed okręgowymi komisjami arbitrażowymi w Ka. i Kr., a po zdaniu egzaminu w maju 1989 r. wystąpiła o wpisanie jej na listę radców prawnych.