Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 1991 r., sygn. III SA 395/91

Dla użytego w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1984 r. w sprawie ulg podatkowych z tytułu inwestycji /Dz.U. nr 60 poz. 307/ pojęcia "budynek" punktem odniesienia powinna być treść tego pojęcia, jaką można odczytać z przepisów regulujących prawne aspekty powstawania i utrzymywania "budynków", a więc z prawa budowlanego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Marka M. na decyzję Izby Skarbowej w P.T. z dnia 29 stycznia 1991 r. w przedmiocie odmowy przyznania ulgi podatkowej z tytułu inwestycji i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w T.M., a także - zgodnie z art. 208 Kpa -zasądził od Izby Skarbowej w P.T. kwotę złotych dwadzieścia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Marek M. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Izby Skarbowej w P.T. z dnia 29 stycznia 1991 r. nr II-2/8231/2B/91, utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w T.M. z dnia 14 grudnia 1990 r. nr ew. 5.120 o odmowie przyznania ulgi podatkowej z tytułu wybudowania pawilonu handlowego. Zdaniem organów skarbowych, skoro sporny pawilon postawiony jest na płytach betonowych i pomiędzy podłogą a podłożem zostawiona jest wolna przestrzeń, to tym samym obiekt - jako nie związany trwale z gruntem - nie jest budynkiem. Posługując się klasyfikacją rodzajową środków trwałych według metod Głównego Urzędu Statystycznego, organy uważają, że wybudowany pawilon odpowiada przesłankom z grupy 8: "narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie".