Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 1991 r., sygn. II SA 238/91

Samorząd zawodowy adwokatów, .jako zdecentralizowana na rzecz korporacji forma wykonywania administracji publicznej wobec jego członków, występuje jako podmiot "władztwa publicznego" i jest ściśle związany w swoim działaniu obowiązującym porządkiem prawnym. Swobodzie samorządowego działania pozostawione są tylko sprawy określone jako domena "władztwa organizacyjnego".

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jerzego S. na uchwałę Okręgowej Rady Adwokackiej w Ł. z dnia 9 listopada 1990 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia do zespołu adwokackiego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną uchwałę oraz poprzedzającą ją uchwałę Zespołu Adwokackiego w W., a także zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Okręgowej Rady Adwokackiej w Ł kwotę złotych dwadześcia tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Uchwałą Okręgowej Rady Adwokackiej w Ł,. z dnia 15 czerwca 1982 r. Jerzy S. został wpisany na listę adwokatów izby jako urzędujący arbiter Okręgowej Komisji Arbitrażowej, mający kwalifikacje sędziowskie i przeszło trzyletni staż pracy na stanowisku arbitra państwowego. Zainteresowanego wpisano na listę adwokatów z powołaniem się /bez uzasadnienia/ na ograniczenie przewidziane w art. 70 ust. 2 obowiązującej wówczas ustawy z dnia 19 grudnia 1963 r. o ustroju adwokatury /Dz.U. nr 57 poz. 309 ze zm./ i wyznaczono mu siedzibę w Ł. z zastrzeżeniem, "że w przypadku ubiegania się o wejście w skład zespołu adwokackiego kwestia siedziby zawodowej może być ponownie rozważana". Minister Sprawiedliwości nie sprzeciwił się wpisowi.

Jerzy S. wnioskiem z dnia 9 listopada 1982 r. wystąpił do Okręgowej Rady Adwokackiej w Ł. o przydzielenie mu "miejsca pracy w zespole adwokackim /w R.M./ i przeniesienie z wyznaczeniem nowej siedziby.