Wyrok NSA z dnia 16 maja 1988 r., sygn. IV SA 227/88

1. Szczególna forma wyzbycia się własności przez dotychczasowego właściciela, przewidziana w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/, nakłada na organy decyzyjne w tych sprawach szczególny obowiązek ustalenia rzeczywistej woli osoby, której przypisuje się dokonanie czynności prawnej w postaci oddania gruntów pod drogi publiczne ze świadomością utraty ich własności, bez materialnej rekompensaty.

2. Uczestnictwo miejscowej ludności w realizacji zadań inwestycyjnych w ramach udziałów własnych ludności w realizacji części /fragmentów/ zadań objętych planem inwestycyjnym lub remontów powinno być uzgodnione w drodze umowy między inwestorem a jednostką organizacyjną reprezentującą miejscową ludność, podejmującą czyn społeczny, która powinna być - w myśl par. 6 ust. 2 uchwały nr 132 Rady Ministrów z dnia 2 września 1977 r. w sprawie czynów społecznych oraz pomocy Państwa w ich organizacji i realizacji /M.P. nr 24 poz. 122/ - zawarta w roku poprzedzającym rok realizacji danego zadania, najpóźniej w okresie opracowywania projektu planu, oraz powinna określić dodatkowe przesłanki zawarte w tym przepisie.

uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w przedmiocie przejęcia na własność Państwa części gruntów działki nr 836/1 zajętych pod ulicę wsi D.

UZASADNIENIE

Naczelnik Gminy H., po dwukrotnym rozpoznaniu sprawy w wyniku sprzeciwu Prokuratora Rejonowego w H., decyzją z dnia 27 listopada 1987 r. opartą na przepisie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/, stwierdził, że zajęty pod drogę publiczną /ulicę/ grunt o powierzchni 91 m2 /0,01 ha/ w postaci części działki nr 836/1 położonej w obrębie wsi D., będący uprzednio własnością Konstantego O., stał się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. W uzasadnieniu tej decyzji powołał się na fakt dobrowolnego odstąpienia przez mieszkańców wsi D., w tym również przez Konstantego O., części swych nieruchomości na poszerzenie pasa ulicznego z przeznaczeniem na budowę chodników. Dobrowolne odstąpienie polegało na pobudowaniu przez poszczególnych mieszkańców we własnym zakresie przy swoich posesjach ogrodzenia na linii oddzielającej pas uliczny od posesji.