Wyrok NSA z dnia 22 lutego 1984 r., sygn. II SA 1678/83

1. Wyniki kontroli podatkowej są tylko jednym z dowodów w sprawie wymiaru podatku także wówczas, gdy kontrola została przeprowadzona przez pracownika organu wyższego stopnia w konfrontacji z całokształtem zebranego materiału dowodowego.

2. Ograniczenie się urzędu skarbowego do roli wykonawcy wcześniejszych ustaleń izby skarbowej w przedmiocie wymiaru podatku i uznanie tych ustaleń a priori za prawidłowe i wiążące stanowi rażące naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania /art. 15 Kpa/ oraz przepisów o postępowaniu dowodowym /art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Adama Z. na decyzję Izby Skarbowej w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 27 lipca 1983 r. w przedmiocie wymiaru podatku wyrównawczego i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Urzędu Skarbowego w P. T., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Piotrkowie Trybunalskim kwotę złotych jedenaście tysięcy trzysta trzydzieści osiem tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 maja 1983 r. Urząd Skarbowy w P. T. ustalił Adamowi Z., prowadzącemu zgodnie z zawartą umową agencyjną restaurację "H" w P. T., zobowiązanie podatkowe w podatku wyrównawczym za rok 1981 w kwocie 410.100 zł. W uzasadnieniu tej decyzji, sporządzonym w dniu 23 maja 1983 r., Urząd Skarbowy podał, że osiągnięty przez Adama Z. przychód brutto wyniósł w 1981 r. 5.879.688 zł. Od tej kwoty Urząd Skarbowy odliczył poniesione koszty /4.873.982 zł/ i marżę na obiady /75.600 zł/, ustalając przychód netto na kwotę 930.106 zł. Po odliczeniu kwoty wolnej od opodatkowania podatkiem wyrównawczym /180.000 zł/, Urząd Skarbowy wyliczył podatek według skali zawartej w ustawie z dnia 19 grudnia 1975 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 45 poz. 227/, ustalając go w wysokości 410.100 zł.