Wyrok NSA z dnia 6 lutego 1981 r., sygn. SA 819/80

1. Tak zwana samoistna uchwała Rady Ministrów, tzn. uchwała wydana bez upoważnienia zawartego w ustawie lub dekrecie z mocą ustawy, nie może stanowić podstawy prawnej do wydania przez organ administracji państwowej decyzji nakładającej określone obowiązki na spółdzielnie; nie może również stanowić podstawy prawnej do wydania przez organ administracji państwowej decyzji nakładającej obowiązki na osoby fizyczne oraz organizacje zawodowe, stowarzyszenia, a także inne osoby prawne i organizacje nie będące państwowymi jednostkami organizacyjnymi.

2. Podstawą prawną do wydania przez organ administracji państwowej decyzji nakładającej określone obowiązki na osoby fizyczne lub prawne i organizacje nie będące państwowymi jednostkami organizacyjnymi może być - z uwagi na fakt, że dotyczy to sfery praw i wolności obywatelskich - jedynie przepis prawa powszechnie obowiązującego, a więc aktu ustawodawczego /ustawy lub dekretu z mocą ustawy/ albo aktu wykonawczego wydanego na podstawie i w granicach wyraźnego upoważnienia zawartego w akcie ustawodawczym.

3. Samoistne uchwały Rady Ministrów stanowią tzw. akty prawotwórcze kierownictwa wewnętrznego i - podobnie jak wszystkie inne akty prawotwórcze kierownictwa wewnętrznego - mogą wiązać jedynie tych adresatów, którzy są organizacyjnie lub służbowo podporządkowani organowi wydającemu dany akt.

4. Nie może stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej akt prawodawczy /zarządzenie/ wydany na podstawie przepisu mającego charakter ogólnej normy kompetencyjnej.

5. Nie może stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej postanowienie wojewody.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi wniesionej przez Dolnośląską Spółdzielnię Pracy "Transped" w W. na decyzję Wojewody W. z dnia 18 października 1980 r. w przedmiocie utrzymania w mocy nakazów dostarczenia środków transportowych do dyspozycji zarządu drogi i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji - nakazów Naczelnika Dzielnicy W.-Ś., a także zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Wojewody W. na rzecz strony skarżącej zwrot kosztów postępowania.