Wyrok NSA z dnia 10 listopada 1981 r., sygn. SA/Kr 144/81

1. Okoliczność, że właściciel jednego gospodarstwa rolnego wykonuje pewne prace na gruncie innego gospodarstwa rolnego, stanowiącego własność rolnika czasowo nieobecnego /np. w związku z odbywaniem zasadniczej służby wojskowej/, nie stwarza podstaw do kumulacji gruntów tych gospodarstw dla celów podatkowych. Pomoc tego rodzaju, w warunkach prowadzenia każdego z tych gospodarstw na własny rachunek przez ich właścicieli, nie stanowi bowiem wspólnej gospodarki w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o podatku gruntowym /Dz.U. nr 27 poz. 254 ze zm./.

2. Ustalając wspólność lub odrębność prowadzenia dwóch lub więcej gospodarstw rolnych organ administracji nie mógł kierować się przesłankami zawartymi w par. 2 ust. 1 in fine zarządzenia Ministra Finansów z dnia 9 maja 1967 r. w sprawie trybu postępowania przy uznawaniu gospodarstw rolnych za wspólnie lub odrębnie prowadzone dla celów wymiaru podatku gruntowego /M.P. nr 36 poz. 170 ze zm./, ponieważ ich treść wykraczała poza zakres upoważnienia zawartego w art. 2 ust. 3 pkt 1 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym /t.j. Dz.U. 1963 nr 11 poz. 60 ze zm./, przyjętego za podstawę prawną tego zarządzenia i nie obowiązującego już w czasie orzekania w sprawie przez organ II instancji, a także pozostawała w sprzeczności z hipotezą art. 1 ust. 3 późniejszej ustawy o podatku gruntowym.