„Poniższy wymóg obowiązuje rolników, których gospodarstwo rolne lub jego część jest położona na obszarze Natura 2000. W przypadku gdy na obszarze Natura 2000 jest położona część gospodarstwa rolnego, wymóg obowiązuje w stosunku do tej części

1.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b oraz art. 4 ust. 1, 2 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz. Urz. UE L 20 z 26.01.2010, str. 7)¹⁾, zwanej dalej „dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE”

Art. 28 ust. 5 oraz art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie przyrody”

Przestrzega się wymagań wynikających z planów zadań ochronnych sporządzonych na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody albo planów ochrony sporządzonych na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody w zakresie dotyczącym gatunków ptaków wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 21 lipca 2004 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz. U. Nr 229, poz. 2313, z późn. zm.)

Poniższe wymogi obowiązują rolników na terenie całego kraju

2.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b oraz art. 5 lit. a, b oraz d dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE¹⁾

§ 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dz. U. Nr 220, poz. 2237), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt”

Przestrzega się zakazu umyślnego chwytania oraz zabijania ptaków objętych ochroną na podstawie przepisów § 2 i 3 rozporządzenia w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt i wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do tego rozporządzenia. Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który posiada wydane na podstawie art. 52 ust. 2 lub art. 56 ust. 1 lub 2 ustawy o ochronie przyrody pozwolenie na odstępstwo od zakazu umyślnego chwytania oraz zabijania ptaków objętych ochroną

§ 6 pkt 3, 5 i 11 rozporządzenia w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt

Przestrzega się zakazu umyślnego niszczenia gniazd i jaj lub umyślnego płoszenia ptaków objętych ochroną na podstawie przepisów § 2 i 3 rozporządzenia w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt i wymienionych w załączniku nr 1 i 2 do tego rozporządzenia. Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który posiada wydane na podstawie art. 52 ust. 2 lub art. 56 ust. 1 lub 2 ustawy o ochronie przyrody pozwolenie na odstępstwo od zakazu umyślnego niszczenia gniazd i jaj lub umyślnego płoszenia ptaków objętych ochroną”

„2a.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE¹⁾

§ 6 pkt 4 rozporządzenia w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt

Przestrzega się zakazu niszczenia siedlisk i ostoi ptaków objętych ochroną na podstawie przepisów § 2 i 3 rozporządzenia w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt i wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do tego rozporządzenia

2b.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE¹⁾

Art. 60 ust. 6 pkt 2-4 ustawy o ochronie przyrody

W strefach ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania ptaków wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt zabrania się:

1) wycinania drzew lub krzewów;

2) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli nie jest to związane z potrzebą ochrony poszczególnych gatunków;

3) wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji.

Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który posiada wydane na podstawie art. 60 ust. 7 ustawy o ochronie przyrody zezwolenie regionalnego dyrektora ochrony środowiska”

„5a.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 6 lit. a dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 43 ust. 2 ustawy o odpadach

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli są ustabilizowane oraz przygotowane odpowiednio do celu i sposobu ich stosowania, w szczególności przez poddanie ich obróbce biologicznej, chemicznej, termicznej lub innemu procesowi, który obniża podatność komunalnego osadu ściekowego na zagniwanie i eliminuje zagrożenie dla środowiska lub zdrowia ludzi

5b.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 6 lit. b oraz art. 9 dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 43 ust. 4a ustawy o odpadach

Przestrzega się obowiązku przechowywania przez okres 5 lat wyników badań komunalnych osadów ściekowych oraz gruntów, na których komunalne osady ściekowe zostały zastosowane”

„9.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 8 tiret 1 dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 43 ust. 6 pkt 2-6, 8 i 10 ustawy o odpadach

Nie wolno stosować komunalnych osadów ściekowych:

1) na terenach zalewowych, czasowo podtopionych i bagiennych;

2) na terenach czasowo zamarzniętych i pokrytych śniegiem;

3) na gruntach o dużej przepuszczalności, stanowiących w szczególności piaski luźne i słabogliniaste oraz piaski gliniaste lekkie, jeżeli poziom wód gruntowych znajduje się na głębokości mniejszej niż 1,5 m poniżej powierzchni gruntu;

4) na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych, o ile akt prawa miejscowego wydanego na podstawie art. 58 ustawy Prawo wodne nie stanowi inaczej;

5) w pasie gruntu o szerokości 50 m bezpośrednio przylegającego do brzegów jezior i cieków;

6) na terenach położonych w odległości mniejszej niż 100 m od ujęcia wody, domu mieszkalnego lub zakładu produkcji żywności;

7) na terenach ochrony pośredniej stref ochronnych ujęć wody, o ile akt prawa miejscowego wydanego na podstawie art. 58 ustawy Prawo wodne nie stanowi inaczej”

„10a.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 9 dyrektywy Rady 86/278/EWG

§ 6 ust. 2 i 5 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 lipca 2010 r. w sprawie komunalnych osadów ściekowych (Dz. U. Nr 137, poz. 924), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie komunalnych osadów ściekowych”

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli przed ich zastosowaniem zostanie przeprowadzone badanie gruntów metodami referencyjnymi, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia w sprawie komunalnych osadów ściekowych”

„11.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 8 tiret 2 tej dyrektywy

§ 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie komunalnych osadów ściekowych

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli odczyn pH gleby na terenach użytkowanych rolniczo jest nie mniejszy niż 5,6”

„11a.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 86/278/EWG

§ 2 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie komunalnych osadów ściekowych

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli ilość metali ciężkich w wierzchniej warstwie gruntu (0-25 cm), na którym te osady mają być stosowane, nie przekracza wartości dopuszczalnych określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia w sprawie komunalnych osadów ściekowych

11b.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG

Pkt II lp. 13-21 załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 listopada 2007 r. w sprawie procesu odzysku R10 (Dz. U. Nr 228, poz. 1685), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie procesu odzysku”

Osady ściekowe, o których mowa w pkt II lp. 13-21 załącznika do rozporządzenia w sprawie procesu odzysku, mogą być stosowane, jeżeli zostały spełnione warunki określone w tym załączniku”

„Poniższy wymóg obowiązuje rolników, których gospodarstwo rolne lub jego część jest położona na obszarze Natura 2000. W przypadku gdy na obszarze Natura 2000 jest położona część gospodarstwa rolnego, wymóg obowiązuje w stosunku do tej części

13.

Art. 6 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz. Urz. WE L 206 z 22.07.1992, str. 7, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 102, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 92/43/EWG ”

Art. 28 ust. 5 oraz art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody

Przestrzega się wymagań wynikających z planów zadań ochronnych sporządzonych na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody albo planów ochrony sporządzonych na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody w zakresie dotyczącym typów siedlisk przyrodniczych, gatunków zwierząt oraz gatunków roślin, wymienionych w załącznikach nr 1-3 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 (Dz. U. Nr 77, poz. 510)”

„34.²⁾

Art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącej wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz. Urz. WE L 230 z 19.08.1991, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 11, str. 332, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 91/414/EWG”

Art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 849, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie roślin”

Można stosować wyłącznie środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu

35.²⁾

Art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 91/414/EWG

Art. 68 ust. 1 ustawy o ochronie roślin

Środki ochrony roślin można stosować wyłącznie zgodnie z etykietą-instrukcją stosowania, ściśle z podanymi w niej zaleceniami, oraz w taki sposób, aby nie dopuścić do zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska

36.²⁾

Art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 91/414/EWG

§ 1 pkt 22 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 czerwca 2004 r. w sprawie wymagań dotyczących treści etykiety-instrukcji stosowania środka ochrony roślin (Dz. U. Nr 141, poz. 1498, z późn. zm.) w związku z art. 68 ust. 1 ustawy o ochronie roślin

Środki ochrony roślin powinny być przechowywane zgodnie z zaleceniami zawartymi na etykiecie-instrukcji stosowania

37.²⁾

Art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 91/414/EWG

Art. 71 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie roślin

Rolnik powinien prowadzić ewidencję zabiegów wykonywanych przy użyciu środków ochrony roślin

38.²⁾

Art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 91/414/EWG

Art. 74 ustawy o ochronie roślin

Osoba wykonująca zabiegi przy użyciu środków ochrony roślin w produkcji rolnej:

1) powinna posiadać aktualne zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie stosowania środków ochrony roślin w Rzeczypospolitej Polskiej lub

2) ukończyła, nie wcześniej niż 5 lat przed wykonywaniem zabiegów przy użyciu środków ochrony roślin, szkolenie w zakresie stosowania środków ochrony roślin w innym państwie członkowskim, państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo państwie, które zawarło ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi umowę regulującą swobodę przedsiębiorczości, na podstawie przepisów obowiązujących w tym państwie i posiada zaświadczenie o ukończeniu tego szkolenia

39.²⁾

Art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 91/414/ EWG

Art. 76 ust. 1 ustawy o ochronie roślin

Środki ochrony roślin stosuje się sprzętem sprawnym technicznie, który użyty zgodnie z przeznaczeniem nie spowoduje zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska

40.²⁾

Art. 3 lit. a, art. 4 pkt 2 oraz art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotyczącej zakazu stosowania w gospodarstwach hodowlanych niektórych związków o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i β-agonistycznym i uchylającej dyrektywy 81/602/EWG, 88/146/EWG oraz 88/299/EWG (Dz. Urz. WE L 125 z 23.05.1996, str. 3, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 19, str. 64, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 96/22/WE”

Art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie zdrowia zwierząt”

Nie wolno podawać zwierzętom gospodarskim, zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie oraz zwierzętom akwakultury substancji, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z uwzględnieniem odstępstw, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 i art. 68 ust. 1 tej ustawy

41.²⁾

Art. 3 lit. b dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się utrzymywania w gospodarstwie zwierząt akwakultury, w których organizmie znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67 tej ustawy

42.²⁾

Art. 3 lit. b i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku lub uboju zwierząt gospodarskich lub zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67, oraz w przypadku przewidzianym w art. 71 ust. 2 tej ustawy

43.²⁾

Art. 3 lit. d i e dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 4 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku i przetwarzania mięsa zwierząt gospodarskich, zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie i zwierząt akwakultury, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67 tej ustawy

44.²⁾

Art. 4 pkt 1 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 53 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, art. 69 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.), zwanej dalej „Prawem farmaceutycznym”

Rolnik musi przechowywać dokumentację leczenia zwierząt przez 5 lat od daty dokonania w niej ostatniego wpisu

45.²⁾

Art. 4 pkt 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 66 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się posiadania i przechowywania w gospodarstwie produktów leczniczych weterynaryjnych zawierających:

1) substancje o działaniu β-agonistycznym, które mogą być stosowane w celu przyspieszenia porodu;

2) oestradiol 17β lub jego pochodne estropodobne

46.²⁾

Art. 4 pkt 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 67 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się podawania w postaci zastrzyków substancji, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, zwierzętom hodowlanym włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych

47.²⁾

Art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 68 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Ryby mogą być poddawane, w pierwszych 3 miesiącach życia, zabiegom mającym na celu zmianę płci, przy zastosowaniu leczniczych produktów weterynaryjnych o działaniu androgennym, których umieszczanie na rynku jest dopuszczone na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego

48.²⁾

Art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 68 ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się wykonywania czynności zootechnicznych na zwierzętach przeznaczonych do chowu lub hodowli włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych

49.²⁾

Art. 7 ust. 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 71 ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku mięsa lub innych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, pochodzących ze zwierząt lub od zwierząt, którym były podawane substancje o działaniu estrogennym, androgennym lub gestagennym, jeżeli przed dokonaniem uboju zwierzęcia nie był przestrzegany okres karencji wymagany dla wydalenia z jego organizmu produktów leczniczych weterynaryjnych

50.²⁾

Art. 14 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 178/2002”

Nie wolno wprowadzać na rynek żywności, która jest szkodliwa dla zdrowia lub nie nadaje się do spożycia przez ludzi

51.²⁾

Art. 15 rozporządzenia nr 178/2002

Nie wolno wprowadzać na rynek paszy niebezpiecznej dla zwierząt i stosować jej w żywieniu zwierząt

52.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 4 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. g i pkt 5 lit. f rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, str. 319), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 852/2004”

Rolnik jest obowiązany, jeżeli hoduje, zbiera lub poluje na zwierzęta lub wytwarza produkty podstawowe pochodzenia zwierzęcego lub jeżeli produkuje lub zbiera produkty roślinne, do postępowania z odpadami i substancjami niebezpiecznymi w taki sposób, aby uniemożliwić zanieczyszczenie produktów pochodzenia zwierzęcego lub produktów roślinnych

53.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 4 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. h rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany, jeżeli hoduje, zbiera lub poluje na zwierzęta lub wytwarza produkty podstawowe pochodzenia zwierzęcego, do zapobiegania występowaniu i rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych przenoszonych na ludzi wraz z żywnością pochodzenia zwierzęcego, w tym poprzez zgłaszanie podejrzenia takich chorób właściwym organom i podejmowanie środków ostrożności przy przyjmowaniu nowych zwierząt

54.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. j oraz pkt 5 lit. h do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do stosowania:

1) dodatków do pasz zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (Dz. Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 29; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 40, str. 238) oraz ustawą z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach (Dz. U. Nr 144, poz. 1045, z późn. zm.), w tym w szczególności ze wskazaniami zamieszczonymi na opakowaniu lub etykiecie dołączonej do tego opakowania;

2) produktów leczniczych weterynaryjnych zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii;

3) środków ochrony roślin i produktów biobójczych zgodnie z oznakowaniem lub etykietą-instrukcją stosowania

55.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja III pkt 8 lit. a, b, d, e oraz pkt 9 lit. a i c do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do posiadania dokumentacji dotyczącej:

1) wszelkich odpowiednich sprawozdań (raportów) na temat przeprowadzonych kontroli zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego;

2) rodzaju i pochodzenia paszy podawanej zwierzętom;

3) produktów leczniczych weterynaryjnych lub innych produktów leczniczych podawanych zwierzętom oraz dat ich podawania i okresów karencji;

4) wyników analiz próbek pobranych z roślin lub od zwierząt lub innych próbek pobranych dla celów diagnostycznych, istotnych ze względu na zdrowie ludzi;

5) stosowania środków ochrony roślin i produktów biobójczych

56.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja II pkt 6 do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do podejmowania odpowiednich czynności zaradczych określonych w zaleceniach pokontrolnych, wynikających z przeprowadzonych kontroli urzędowych

57.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 3 ust. 1 oraz załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część I pkt 1 lit. b-e oraz pkt 2-4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 55; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 14), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 853/2004”

Rolnik jest obowiązany zapewnić, żeby surowe mleko lub siara pochodziły od zwierząt, które spełniają wymagania określone w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 część I pkt 1 lit. b-e oraz pkt 2 do rozporządzenia nr 853/2004, z uwzględnieniem odstępstw i zakazów, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części I pkt 3 i 4 do tego rozporządzenia

58.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część I pkt 5 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik jest obowiązany do odizolowania zwierząt zakażonych lub podejrzanych o zakażenie którąkolwiek z chorób, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części I pkt 1 i 2 do rozporządzenia nr 853/2004, w celu uniknięcia negatywnego wpływu na surowe mleko lub siarę pozyskiwane od zwierząt zdrowych

59.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część II pkt A, pkt B ppkt 1 lit. a, d, ppkt 2 i 4 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik jest obowiązany do przestrzegania w gospodarstwie, w którym jest produkowane surowe mleko lub siara z przeznaczeniem do wprowadzenia na rynek, warunków, które dotyczą:

1) pomieszczeń i wyposażenia, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części II pkt A do rozporządzenia nr 853/2004;

2) higieny podczas udoju, przechowywania i transportu, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części II pkt B ppkt 1 lit. a, d, ppkt 2 i 4 do rozporządzenia nr 853/2004

60.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja X rozdział 1 pkt 1 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik produkujący jaja jest obowiązany, do czasu ich sprzedaży, przechowywać je tak, aby były:

1) czyste, suche, wolne od obcych zapachów;

2) skutecznie zabezpieczone przed wstrząsami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych

61.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja I pkt 4 lit. e i g rozporządzenia (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 stycznia 2005 r. ustanawiającego wymagania dotyczące higieny pasz (Dz. Urz. UE L 35 z 08.02.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 183/2005”

Rolnik będący podmiotem działającym na rynku pasz jest obowiązany do:

1) przechowywania i przewożenia odpadów oraz substancji niebezpiecznych oddzielnie i bezpiecznie, w sposób zapobiegający niebezpieczeństwu zanieczyszczenia pasz;

2) uwzględniania wyników stosownych analiz próbek produktów pierwotnych lub innych próbek istotnych dla bezpieczeństwa pasz

62.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 5 oraz załącznikiem III pkt 1 i 2 rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik jest obowiązany do przechowywania oraz dystrybuowania w gospodarstwie pasz zgodnie z wymaganiami, o których mowa w załączniku III pkt 1 i 2 do rozporządzenia nr 183/2005

63.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 6 rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik może zaopatrywać się i stosować pasze pochodzące wyłącznie z zakładów zarejestrowanych lub zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem nr 183/2005

64.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 2 lit. a, b i e rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik będący podmiotem działającym na rynku pasz jest obowiązany do prowadzenia w gospodarstwie dokumentacji dotyczącej:

1) każdego przypadku zastosowania środków ochrony roślin oraz produktów biobójczych;

2) stosowania nasion zmodyfikowanych genetycznie;

3) źródła i ilości paszy w każdej partii przyjmowanej, a także przeznaczenia i ilości paszy w każdej partii wydawanej

65.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 oraz zmieniającego dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 152 z 16.06.2009, str. 11) oraz rozporządzeniem Komisji (UE) nr 37/2010 z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie substancji farmakologicznie czynnych i ich klasyfikacji w odniesieniu do maksymalnych limitów pozostałości w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 15 z 20.01.2010, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 37/2010”

Rolnik jest obowiązany do przestrzegania:

1) w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego maksymalnych lub tymczasowych maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych stosowanych w weterynaryjnych produktach leczniczych, określonych w tabeli 1 w załączniku do rozporządzenia nr 37/2010;

2) zakazu stosowania substancji określonych w tabeli 2 w załączniku do rozporządzenia nr 37/2010

66.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniającego dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 70 z 16.03.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 396/2005”

Rolnikowi nie wolno:

1) wprowadzać do obrotu jako żywność lub pasza,

2) podawać zwierzętom

- produktów objętych załącznikiem I do rozporządzenia nr 396/2005, jeżeli produkty te zawierają pozostałości pestycydów przekraczające największe dopuszczalne poziomy, o których mowa w załącznikach II i III do rozporządzenia nr 396/2005, albo wartości, o których mowa w art. 18 ust. 1 lit. b tego rozporządzenia

67.²⁾

Art. 18 rozporządzenia nr 178/2002

Rolnik jest obowiązany do zapewnienia identyfikowalności zwierząt hodowlanych, żywności, pasz oraz substancji przeznaczonych do dodania do pasz:

1) dostarczonych rolnikowi,

2) które rolnik wprowadza na rynek

- w tym w szczególności poprzez posiadanie odpowiedniej dokumentacji

68.²⁾

Art. 19 rozporządzenia nr 178/2002

W przypadku gdy rolnik uzna, że żywność przez niego wyprodukowana jest niezgodna z wymogami w zakresie bezpieczeństwa żywności, lub gdy podejrzewa, że nie spełnia ona tych wymogów, jest obowiązany do:

1) natychmiastowego postępowania w celu wycofania z rynku tej żywności;

2) powiadomienia o tym fakcie właściwych władz (organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Weterynaryjnej, Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz inne organy w zakresie ich kompetencji);

3) współpracy z właściwą władzą;

4) poinformowania konsumentów o przyczynach wycofania żywności i w razie konieczności odbioru od konsumentów produktów już im dostarczonych, jeżeli inne środki nie były wystarczające do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia

69.²⁾

Art. 20 rozporządzenia nr 178/2002

W przypadku gdy rolnik uzna, że pasza przez niego wyprodukowana jest niezgodna z wymogami w zakresie bezpieczeństwa pasz, lub gdy podejrzewa, że nie spełnia ona tych wymogów, jest obowiązany do:

1) natychmiastowego postępowania w celu wycofania z rynku tej paszy;

2) powiadomienia o tym fakcie właściwych władz (organy Inspekcji Weterynaryjnej);

3) współpracy z właściwą władzą;

4) poinformowania nabywcy paszy o przyczynach jej wycofania i w razie konieczności odbioru od niego produktów już dostarczonych, jeżeli inne środki nie są wystarczające do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia

70.²⁾

Art. 7 ust. 1-3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (Dz. Urz. WE L 147 z 31.05.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 32, str. 289, z późn zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 999/2001”

Rolnikowi nie wolno karmić przeżuwaczy białkiem pochodzenia zwierzęcego, w tym paszami zawierającymi takie białka, z zastrzeżeniem odstępstw określonych w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001

71.²⁾

Art. 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno karmić zwierząt hodowlanych innych niż przeżuwacze, z wyjątkiem mięsożernych zwierząt futerkowych, białkiem pochodzenia zwierzęcego, o ile rolnik nie posiada odpowiedniej decyzji powiatowego lekarza weterynarii oraz z zastrzeżeniem odstępstw określonych w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001

72.²⁾

Art. 7 w związku z załącznikiem IV do rozporządzenia nr 999/2001

Rolnik ma obowiązek postępowania z paszami zawierającymi białka, o których mowa w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001, w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie pasz dla przeżuwaczy takimi białkami

73.²⁾

Art. 11 rozporządzenia nr 999/2001

Art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik jest obowiązany niezwłocznie powiadomić organ Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższy podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o każdym przypadku podejrzenia wystąpienia TSE u posiadanych przez niego zwierząt

74.²⁾

Art. 12 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnik jest obowiązany, w przypadku podejrzenia wystąpienia TSE, do pozostawienia zwierząt z gatunków wrażliwych na zakażenie w miejscu ich przebywania

75.²⁾

Art. 12 oraz art. 13 rozporządzenia nr 999/2001

Art. 44 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik ma obowiązek przestrzegania nakazów i zakazów wynikających z decyzji wydanej przez powiatowego lekarza weterynarii oraz współdziałania przy zwalczaniu TSE

76.²⁾

Art. 15 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno wprowadzać na rynek ani wywozić, ani przywozić bydła, owiec lub kóz oraz ich nasienia, zarodków i komórek jajowych niespełniających wymagań, o których mowa w załącznikach VIII i IX do rozporządzenia nr 999/2001, przy czym żywym zwierzętom oraz ich zarodkom i komórkom jajowym powinny towarzyszyć odpowiednie świadectwa zdrowia zwierząt wymagane przez przepisy Wspólnoty zgodnie z art. 17 rozporządzenia nr 999/2001, a w przypadku przywozu zgodnie z art. 18 tego rozporządzenia

77.²⁾

Art. 15 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno wprowadzać na rynek potomstwa pierwszego pokolenia, nasienia, zarodków i komórek jajowych zwierząt podejrzanych lub u których potwierdzono TSE w okresie, o którym mowa w załączniku VIII w rozdziale B do rozporządzenia nr 999/2001

78.²⁾

Art. 3 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/85/WE z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania pryszczycy, uchylającej dyrektywę 85/511/EWG i decyzje 89/531/EWG i 91/665/EWG oraz zmieniającej dyrektywę 92/46/EWG (Dz. Urz. WE L 306 z 22.11.2003, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 41, str. 5), zwanej dalej „dyrektywą Rady 2003/85/WE”

Art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik jest obowiązany do niezwłocznego zawiadomienia organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o podejrzeniu wystąpienia pryszczycy u posiadanych przez niego zwierząt

79.²⁾

Art. 3 dyrektywy Rady 2003/85/WE

Art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

W przypadku podejrzenia wystąpienia lub wystąpienia pryszczycy rolnik jest obowiązany do pozostawienia zwierząt, które posiada, w miejscu ich przebywania i niewprowadzania tam innych zwierząt

80.²⁾

Art. 3 dyrektywy Rady 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzającej ogólne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób zwierząt i szczególne środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń (Dz. Urz. WE L 62 z 15.03.1993, str. 69, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 14, str. 71, z późn. zm.) oraz art. 3 dyrektywy Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000, str. 74, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 31, str. 87, z późn. zm.)

Art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik jest obowiązany do niezwłocznego zawiadomienia organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o podejrzeniu wystąpienia:

1) księgosuszu;

2) pomoru małych przeżuwaczy;

3) choroby pęcherzykowej świń;

4) choroby niebieskiego języka;

5) krwotocznej choroby zwierzyny płowej;

6) ospy owiec i ospy kóz (Capripox);

7) pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej;

8) afrykańskiego pomoru świń;

9) choroby guzowatej skóry bydła;

10) gorączki doliny Rift”