Lp.

PRZEPISY UNII EUROPEJSKIEJ

PRZEPISY KRAJOWE WDRAŻAJĄCE
PRZEPISY UNII EUROPEJSKIEJ

ZAKRES WYMOGU

Poniższy wymóg obowiązuje rolników, których gospodarstwo rolne lub jego część jest położona na obszarze Natura 2000. W przypadku gdy na obszarze Natura 2000 jest położona część gospodarstwa rolnego, wymóg obowiązuje w stosunku do tej części

1.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b oraz art. 4 ust. 1, 2 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz. Urz. UE L 20 z 26.01.2010, str. 7), zwanej dalej „dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE”

Art. 28 ust. 5 oraz art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie przyrody”

Przestrzega się wymagań obligatoryjnych wynikających z planów zadań ochronnych sporządzonych na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody albo planów ochrony sporządzonych na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody w zakresie dotyczącym gatunków ptaków wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 stycznia 2011 r. w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków (Dz. U. Nr 25, poz. 133 i Nr 67, poz. 358 oraz z 2012 r. poz. 358), które spełniają kryteria określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 (Dz. U. Nr 77, poz. 510)

Poniższe wymogi obowiązują rolników na terenie całego kraju

2.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b oraz art. 5 lit. a, b oraz d dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE¹⁾

§ 7 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. Nr 237, poz. 1419), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt

Przestrzega się zakazu umyślnego chwytania oraz zabijania ptaków objętych ochroną na podstawie przepisów § 2 i 3 rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt i wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do tego rozporządzenia. Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który posiada, wydane na podstawie art. 56 ust. 1 lub 2 ustawy o ochronie przyrody, pozwolenie na odstępstwo od zakazu umyślnego chwytania oraz zabijania ptaków objętych ochroną

§ 7 pkt § 5, 7, 8 i 14 rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt

Przestrzega się zakazu umyślnego niszczenia gniazd i jaj lub umyślnego płoszenia ptaków objętych ochroną na podstawie przepisów § 2 i 3 rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt i wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do tego rozporządzenia. Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który posiada, wydane na podstawie art. 56 ust. 1 lub 2 ustawy o ochronie przyrody, pozwolenie na odstępstwo od zakazu umyślnego niszczenia gniazd i jaj lub umyślnego płoszenia ptaków objętych ochroną

2a.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE¹⁾

§ 7 pkt 6 rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt

Przestrzega się zakazu niszczenia siedlisk i ostoi ptaków objętych ochroną na podstawie przepisów § 2 i 3 rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt i wymienionych w załącznikach nr 1 i 2 do tego rozporządzenia

2b.

Art. 3 ust. 1 i ust. 2 lit. b dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE¹⁾

Art. 60 ust. 6 pkt 2–4 ustawy o ochronie przyrody

W strefach ochrony ostoi, miejsc rozrodu i regularnego przebywania ptaków wymienionych w załączniku nr 5 do rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt zabrania się:

1) wycinania drzew lub krzewów;

2) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli nie jest to związane z potrzebą ochrony poszczególnych gatunków;

3) wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji.

Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który posiada, wydane na podstawie art. 60 ust. 7 ustawy o ochronie przyrody, zezwolenie regionalnego dyrektora ochrony środowiska

3.

(uchylona)

4.

(uchylona)

5.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska, w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie (Dz. Urz. WE L 181 z 04.07.1986, str. 6, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 265, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 86/278/EWG”, w związku z art. 5 ust. 2 lit. b oraz art. 6 lit. b dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 96 ust. 7 ustawy o odpadach

Przestrzega się zalecanych dawek komunalnych osadów ściekowych określonych w dokumencie przekazanym przez wytwórcę komunalnych osadów ściekowych

5a.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 6 lit. a dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 96 ust. 4 ustawy o odpadach

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli są ustabilizowane oraz przygotowane odpowiednio do celu i sposobu ich stosowania, w szczególności przez poddanie ich obróbce biologicznej, chemicznej, termicznej lub innemu procesowi, który obniża podatność komunalnego osadu ściekowego na zagniwanie i je zagrożenie dla środowiska lub zdrowia ludzi

5b.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 6 lit. b oraz art. 9 dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 96 ust. 10 ustawy o odpadach

Przestrzega się obowiązku przechowywania przez okres 5 lat wyników badań komunalnych osadów ściekowych oraz gruntów, na których komunalne osady ściekowe zostały zastosowane

6.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 7 lit. b dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 96 ust. 12 pkt 11 ustawy o odpadach

Nie wolno stosować komunalnych osadów ściekowych na gruntach, na których rosną rośliny sadownicze i warzywa (z wyjątkiem drzew owocowych)

7.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 7 lit. c dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 96 ust. 12 pkt 12 ustawy o odpadach

Nie wolno stosować komunalnych osadów ściekowych na gruntach przeznaczonych do uprawy roślin jagodowych i warzyw, które pozostają w bezpośrednim kontakcie z glebą i są spożywane w stanie surowym, przez okres 10 miesięcy poprzedzających zbiór tych roślin i podczas samego zbioru³⁾

8.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 7 lit. a dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 96 ust. 12 pkt 13 ustawy o odpadach

Nie wolno stosować komunalnych osadów ściekowych na łąkach i pastwiskach

9.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 8 tiret pierwsze dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 96 ust. 12 pkt 2–6, 8 i 10 ustawy o odpadach

Nie wolno stosować komunalnych osadów ściekowych:

1) na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz na terenach czasowo podtopionych i bagiennych;

2) na terenach czasowo zamarzniętych i pokrytych śniegiem;

3) na gruntach o dużej przepuszczalności, stanowiących w szczególności piaski luźne i słabo-gliniaste oraz piaski gliniaste lekkie, jeżeli poziom wód gruntowych znajduje się na głębokości mniejszej niż 1,5 m poniżej powierzchni gruntu;

4) na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych, w przypadku ich ustanowienia w akcie prawa miejscowego wydanym na podstawie art. 60 ustawy Prawo wodne;

5) w pasie gruntu o szerokości 50 m bezpośrednio przylegającego do brzegów jezior i cieków;

6) na terenach położonych w odległości mniejszej niż 100 m od ujęcia wody, domu mieszkalnego lub zakładu produkcji żywności;

7) na terenach ochrony pośredniej stref ochronnych ujęć wody, w przypadku ich ustanowienia w akcie prawa miejscowego wydanym na podstawie art. 58 ustawy Prawo wodne

10.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 8 tiret pierwsze dyrektywy Rady 86/278/EWG

Art. 96 ust. 12 pkt 7 ustawy o odpadach

Nie wolno stosować komunalnych osadów ściekowych na gruntach rolnych o spadku przekraczającym 10%

10a.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 9 dyrektywy Rady 86/278/EWG

§ 6 ust. 2 i 5 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 lipca 2010 r. w sprawie komunalnych osadów ściekowych (Dz. U. Nr 137, poz. 924), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie komunalnych osadów ściekowych”

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli przed ich zastosowaniem zostanie przeprowadzone badanie gruntów metodami referencyjnymi, o których mowa w załączniku nr 5 do rozporządzenia w sprawie komunalnych osadów ściekowych

11.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 8 tiret 2 tej dyrektywy

§ 2 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia w sprawie komunalnych osadów ściekowych

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli odczyn pH gleby na terenach użytkowanych rolniczo jest nie mniejszy niż 5,6

11a.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG w związku z art. 5 ust. 1 dyrektywy Rady 86/278/EWG

§ 2 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie komunalnych osadów ściekowych

Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane, jeżeli ilość metali ciężkich w wierzchniej warstwie gruntu (0–25 cm), na którym te osady mają być stosowane, nie przekracza wartości dopuszczalnych określonych w załącznikach nr 2 i 3 do rozporządzenia w sprawie komunalnych osadów ściekowych

11b.

Art. 3 dyrektywy Rady 86/278/EWG

Pkt II lp. 1 załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie procesu odzysku R10 (Dz. U. Nr 86, poz. 476), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie procesu odzysku”

Osady ściekowe, o których mowa w pkt II lp. 1 załącznika do rozporządzenia w sprawie procesu odzysku, mogą być stosowane, jeżeli zostały spełnione warunki określone w tym załączniku

Poniższy wymóg obowiązuje rolników, których gospodarstwo rolne lub jego część jest położona na obszarze szczególnie narażonym na zanieczyszczenie azotanami pochodzenia rolniczego (OSN). W przypadku gdy na obszarze szczególnie narażonym na zanieczyszczenie azotanami pochodzenia rolniczego (OSN) jest położona część gospodarstwa rolnego, wymóg w stosunku do tej części

12.

Art. 5 dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (Dz. Urz. WE L 375 z 31.12.1991, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 68, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 91/676/EWG”

Rozporządzenie nr 6/2012 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku z dnia 1 października 2012 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. Urz. Woj. Pomorskiego poz. 3243)

Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 17 sierpnia 2012 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego poz. 3601 oraz z 2013 r. poz. 4767)

Przestrzega się wymagań z programów działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla wyznaczonych obszarów szczególnie narażonych na zanieczyszczenia azotanami pochodzenia rolniczego (OSN), na terenie których jest położone gospodarstwo rolne lub jego część

Rozporządzenie nr 7/2012 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Szczecinie z dnia 3 października 2012 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego poz. 2069)

Rozporządzenie nr 5/2012 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu z dnia 13 września 2012 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego poz. 3847)

Rozporządzenie nr 5/2012 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu z dnia 13 września 2012 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. Urz. Woj. Dolnośląskiego poz. 3157)

Rozporządzenie nr 1/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 10 stycznia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszarów szczególnie narażonych Czerniejówka, Kanał Żmudzki, Kuraszew, Przegaliny Duże i Uherka (Dz. Urz. Woj. Lubelskiego poz. 235)

Rozporządzenie nr 2/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 4 lutego 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszarów szczególnie narażonych Doba i Guber (Dz. Urz. Woj. Warmińsko-Mazurskiego poz. 967)

Rozporządzenie nr 3/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 25 lutego 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszarów szczególnie narażonych Dopływy Narwi od Lizy do Śliny i Jabłonka (Dz. Urz. Woj. Podlaskiego poz. 1417)

Rozporządzenie nr 2/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. Urz. Woj. Kujawsko-Pomorskiego poz. 1807)

Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. Urz. Woj. Kujawsko-Pomorskiego poz. 1856)

Rozporządzenie nr 4/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Zgłowiączka (Dz. Urz. Woj. Kujawsko-Pomorskiego poz. 1627)

Rozporządzenie nr 4/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Zgłowiączka (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego poz. 2962)

Rozporządzenie nr 5/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Bzura (Dz. Urz. Woj. Mazowieckiego poz. 6182 oraz z 2014 r. poz. 1054)

Rozporządzenie nr 6/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Bug od Tocznej do Broku (Dz. Urz. Woj. Mazowieckiego poz. 6183 oraz z 2014 r. poz. 1053)

Rozporządzenie nr 7/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszarów szczególnie narażonych Dopływy Narwi od Orzu do Pełty, Krępianka, Niestępówka, Pniewnik i Wkra (Dz. Urz. Woj. Mazowieckiego poz. 6184 oraz z 2014 r. poz. 1051)

Rozporządzenie nr 8/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Skrwa Lewa (Dz. Urz. Woj. Mazowieckiego poz. 6185 oraz z 2014 r. poz. 1052)

Rozporządzenie nr 9/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Prawostronne dopływy Zbiornika Włocławek (Dz. Urz. Woj. Mazowieckiego poz. 6186 oraz z 2014 r. poz. 1055)

Rozporządzenie nr 5/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Bzura (Dz. Urz. Woj. Łódzkiego, poz. 2993 oraz z 2014 r. poz. 441)

Rozporządzenie nr 8/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Skrwa Lewa (Dz. Urz. Woj. Łódzkiego, poz. 2994 oraz z 2014 r. poz. 440)

Rozporządzenie nr 5/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Bzura (Dz. Urz. Woj. Kujawsko-Pomorskiego poz. 1991 oraz z 2014 r. poz. 343)

Rozporządzenie nr 9/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Prawostronne dopływy Zbiornika Włocławek (Dz. Urz. Woj. Kujawsko-Pomorskiego poz. 1992 oraz z 2014 r. poz. 344)

Rozporządzenie nr 6/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Bug od Tocznej do Broku (Dz. Urz. Woj. Podlaskiego poz. 2240 oraz z 2014 r. poz. 430)

Rozporządzenie nr 5/2013 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 8 maja 2013 r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla obszaru szczególnie narażonego Bzura (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego poz. 3618 oraz z 2014 r. poz. 714)

Poniższy wymóg obowiązuje rolników, których gospodarstwo rolne lub jego część jest położona na obszarze Natura 2000. W przypadku gdy na obszarze Natura 2000 jest położona część gospodarstwa rolnego, wymóg obowiązuje w stosunku do tej części

13.

Art. 6 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz. Urz. WE L 206 z 22.07.1992, str. 7, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 102, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 92/43/EWG”

Art. 28 ust. 5 oraz art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody

Przestrzega się wymagań obligatoryjnych wynikających z planów zadań ochronnych sporządzonych na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy o ochronie przyrody albo planów ochrony sporządzonych na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody w zakresie dotyczącym typów siedlisk przyrodniczych, gatunków zwierząt oraz gatunków roślin, wymienionych w załącznikach nr 1–3 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych oraz gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujących się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 (Dz. U. Nr 77, poz. 510)

Poniższy wymóg obowiązuje rolników, którzy realizują działania lub przedsięwzięcia, mogące znacząco lub znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000 lub na obszar Natura 2000 w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o udostępnianiu informacji”

13a.

Art. 6 ust. 3–4 dyrektywy Rady 92/43/EWG

Art. 33 ustawy o ochronie przyrody, w związku z art. 59 ustawy o udostępnianiu informacji, i art. 34 ustawy o ochronie przyrody

Zabrania się podejmowania działań mogących, osobno lub w połączeniu z innymi działaniami, znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000. Powyższy zakaz nie dotyczy rolnika, który realizuje działanie po uzyskaniu zezwolenia, o którym mowa w art. 34 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody.

Przedsięwzięcia, które mogą znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, o których mowa w art. 33 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody, mogą być realizowane, jeżeli:

1) została wydana decyzja, o której mowa w art. 71 lub 72 ust. 1 pkt 1, 3, 6–9 ustawy o udostępnianiu informacji, albo

2) po przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 została wydana decyzja, o której mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji

Poniższe wymogi obowiązują rolników na terenie całego kraju

14.

Art. 13 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 92/43/EWG

§ 6 pkt 1 i 4 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz. U. poz. 81), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie ochrony gatunkowej roślin”

Przestrzega się zakazu umyślnego zrywania, niszczenia i uszkadzania oraz zbioru roślin objętych ochroną na podstawie przepisów § 2 rozporządzenia w sprawie ochrony gatunkowej roślin i wymienionych w załączniku nr 1 do tego rozporządzenia w zakresie, w jakim gatunki roślin wymienione w tym załączniku pokrywają się z załącznikiem nr 4 lit. b do dyrektywy Rady 92/43/EWG

15.

Art. 3 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 2008/71/WE z dnia 15 lipca 2008 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji świń (Dz. Urz. UE L 213 z 08.08.2008, str. 31), zwanej dalej „dyrektywą Rady 2008/71/WE”

Art. 6 i 9 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 204, poz. 1281, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt”

Rolnik posiada numer siedziby stada.
Powyższy obowiązek nie dotyczy posiadacza zwierzęcia utrzymującego nie więcej niż jedną świnię, z przeznaczeniem na własne potrzeby

16.

Art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/71/WE

§ 2–4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 lipca 2005 r. w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz (Dz. U. Nr 151, poz. 1268, z 2007 r. Nr 18, poz. 106 oraz z 2011 r. Nr 8, poz. 37), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz”

Rolnik prowadzi aktualną księgę rejestracji świń, dokonując wpisów do tej księgi w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące obowiązek wpisu. Księga rejestracji świń w formie papierowej powinna być prowadzona zgodnie ze wzorem określonym w załączniku do rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

17.

Art. 4 ust. 2 lit. a dyrektywy Rady 2008/71/WE

Art. 31a ust. 8 pkt 3–5 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego”
Art. 31 ust. 4 pkt 3 i 4 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik obowiązany jest do udostępniania na żądanie osoby upoważnionej do dokonywania czynności kontrolnych: pisemnych lub ustnych informacji związanych z przedmiotem kontroli, dokumentów związanych z przedmiotem kontroli oraz okazywania i udostępniania danych informatycznych

18.

Art. 4 ust. 2 lit. c dyrektywy Rady 2008/71/WE

Art. 25 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Dane zawarte w księdze rejestracji świń przechowywane są przez okres 3 lat od dnia utraty posiadania zwierzęcia

19.

Art. 5 dyrektywy Rady 2008/71/WE

Art. 17 ust. 2 pkt 3 i art. 20 ust. 2 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt
§ 1 ust. 3, § 3 ust. 3, § 4, § 6 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 listopada 2007 r. w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń, określenia wzorów znaków identyfikacyjnych oraz wymagań i warunków technicznych kolczyków dla zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 220, poz. 1635 oraz z 2010 r. Nr 183, poz. 1232), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń”

Rolnik jest obowiązany oznakować świnie bezzwłocznie, a w każdym przypadku przed opuszczeniem przez świnie siedziby stada, za pomocą kolczyka założonego na lewą małżowinę uszną lub tatuażu umieszczonego w sposób czytelny i trwały w obu małżowinach usznych świni albo na jej grzbiecie, zawierających numer identyfikacyjny zwierzęcia gospodarskiego

20.

Art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiającego system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczącego etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97 (Dz. Urz. WE L 204 z 11.08.2000, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 30, str. 248, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1760/2000”

Art. 17 ust. 2 pkt 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt
§ 1 ust. 3, § 3 ust. 1, 2–2b, § 6 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 rozporządzenia w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń

W siedzibie stada wszystkie sztuki bydła są znakowane przez umieszczenie na obu uszach kolczyków w terminie 7 dni od dnia urodzenia lub dnia kontroli granicznej w przypadku bydła przywożonego z państwa trzeciego (z wyłączeniem, gdy miejscem przeznaczenia jest rzeźnia, a uboju dokona się w terminie 20 dni od czasu przejścia takiej kontroli), jednak nie później niż do dnia opuszczenia siedziby stada, w której się urodziły.
Bydło pochodzące z innego państwa członkowskiego zachowuje swoje oryginalne kolczyki

21.

Art. 7 rozporządzenia nr 1760/2000

Art. 9 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik posiada numer siedziby stada

22.

Art. 7 ust. 1 tiret pierwsze rozporządzenia nr 1760/2000

§ 2 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

Rolnik prowadzi aktualną księgę rejestracji bydła dokonując wpisów do tej księgi w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące obowiązek wpisu

23.

Art. 7 ust. 1 tiret drugie rozporządzenia nr 1760/2000

Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Posiadacze bydła zgłaszają fakt urodzenia, śmierci oraz przewozu bydła do i z siedziby stada wraz z datami tych zdarzeń kierownikowi biura powiatowego

Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w terminie 7 dni od dnia nastąpienia tego zdarzenia

24.

Art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 1760/2000

§ 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 czerwca 2007 r. w sprawie wzoru paszportu bydła (Dz. U. z 2007 r., Nr 112, poz. 772)

W siedzibie stada wszystkie sztuki bydła posiadają paszporty zgodne ze wzorem określonym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 6 czerwca 2007 r. w sprawie wzoru paszportu bydła. W paszporcie zamieszcza się wymagane dane natychmiast po przywiezieniu zwierzęcia do hodowli i bezpośrednio przed jego wywiezieniem

25.

Art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 1760/2000

Art. 32a ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik będący posiadaczem bydła obowiązany jest przedstawiać, na żądanie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz organów Inspekcji Weterynaryjnej, informacje dotyczące pochodzenia, identyfikacji lub przeznaczenia bydła

26.

Art. 7 ust. 4 rozporządzenia nr 1760/2000

Art. 25 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

§ 3 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

Rolnik prowadzi księgę rejestracji bydła w formie papierowej lub w formie elektronicznej i przechowuje dane zawarte w księdze rejestracji bydła, przez okres 3 lat od dnia utraty posiadania zwierzęcia.

Art. 31a ust. 8 pkt 3–5 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego

Księga rejestracji bydła w formie papierowej powinna być prowadzona zgodnie ze wzorem określonym w załączniku do rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz.

Księga rejestracji bydła jest udostępniana przez rolnika na żądanie osoby

upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych

27.

Art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 21/2004 z dnia 17 grudnia 2003 r. ustanawiającego system identyfikacji i rejestrowania owiec i kóz oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 i dyrektywy 92/102/EWG i 64/432/EWG (Dz. Urz. UE L 5 z 09.01.2004, str. 8, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 42, str. 56, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 21/2004”

Art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt
§ 1 ust. 3, § 3 ust. 1 i 1a, § 5, § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie sposobu oznakowania bydła, owiec i kóz oraz świń

W siedzibie stada wszystkie sztuki owiec lub kóz są właściwie znakowane za pomocą kolczyków, w terminie 180 dni od dnia urodzenia lub 14 dni od dnia przeprowadzenia kontroli granicznej w przypadku owiec lub kóz przywożonych z państwa trzeciego (z wyłączeniem, gdy miejscem przeznaczenia jest rzeźnia, a uboju dokona się w terminie 5 dni roboczych od dnia kontroli granicznej), jednak nie później niż do dnia opuszczenia siedziby stada, w której się urodziły.

Owce lub kozy pochodzące z innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej zachowują swoje oryginalne oznakowanie

28.

Art. 5 ust. 1 rozporządzenia nr 21/2004

§ 2 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

Rolnik prowadzi aktualną księgę rejestracji owiec lub księgę rejestracji kóz dokonując wpisów do tej księgi w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące obowiązek wpisu

29.

Art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 21/2004

Art. 25 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik prowadzi księgę rejestracji owiec oraz księgę rejestracji kóz w formie papierowej lub w formie elektronicznej i przechowuje dane zawarte w księdze rejestracji owiec oraz księdze rejestracji kóz, przez okres 3 lat od dnia utraty posiadania zwierzęcia.

§ 3 rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz

Art. 31a ust. 8 pkt 3–5 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego

Księga rejestracji owiec i księga rejestracji kóz w formie papierowej powinna być prowadzona zgodnie ze wzorem określonym w załączniku do rozporządzenia w sprawie księgi rejestracji bydła, świń, owiec lub kóz.

Księga rejestracji owiec i księga rejestracji kóz jest udostępniana przez rolnika na żądanie osoby upoważnionej do wykonywania czynności kontrolnych

30.

Art. 5 ust. 5 rozporządzenia nr 21/2004

Art. 32a ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik dostarcza, na żądanie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa lub organów Inspekcji Weterynaryjnej, informacje na temat pochodzenia, identyfikacji i miejsca przeznaczenia owiec łub kóz, które hodowca posiadał, przechowywał, transportował, sprzedawał lub ubijał w ciągu trzech ostatnich lat

31.

Art. 6 ust. 1 i 3 rozporządzenia nr 21/2004 w związku z art. 3 rozporządzenia nr 21/2004

Art. 25a ust. 1, art. 32a ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

§ 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 lipca 2005 r. w sprawie wzoru dokumentu przewozowego dla owiec i kóz (Dz. U. z 2005 r. Nr 142, poz. 1195)

W przypadku przewozu owiec i kóz w obrębie terytorium państwa zwierzętom tym towarzyszą dokumenty przewozowe, które powinny być zgodne ze wzorem określonym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 lipca 2005 r. w sprawie wzoru dokumentu przewozowego dla owiec i kóz oraz które powinny być przechowywane przez okres nie krótszy niż 3 lata od dnia przewozu zwierząt do miejsca przeznaczenia.

Kopie dokumentów przewozowych dla owiec i kóz są dostarczane przez rolnika na żądanie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa lub organów Inspekcji Weterynaryjnej

32.

Art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 21/2004 w związku z art. 3 rozporządzenia nr 21/2004

Art. 9 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Rolnik posiada numer siedziby stada

33.

Art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 21/2004 w związku z art. 3 rozporządzenia nr 21/2004

Art. 20a ust. 1 ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt

Spisu owiec lub kóz dokonuje się w stadzie co najmniej raz na 12 miesięcy, nie później jednak niż w dniu jesiennego przeglądu stada

34.

Art. 55 zdanie pierwsze i drugie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 309 z 24.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1107/2009”

Przestrzega się wymagań związanych z właściwym stosowaniem środków ochrony roślin, które obejmuje stosowanie zasad dobrej praktyki ochrony roślin i spełnianie warunków ustanowionych zgodnie z art. 31 rozporządzenia nr 1107/2009 i podanych na etykietach

35.

(uchylona)

36.

(uchylona)

37.

(uchylona)

38.

(uchylona)

39.

(uchylona)

40.²⁾

Art. 3 lit. a, art. 4 pkt 2 oraz art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. dotyczącej zakazu stosowania w gospodarstwach hodowlanych niektórych związków o działaniu hormonalnym, tyreostatycznym i β-agonistycznym i uchylającej dyrektywy 81/602/EWG, 88/146/EWG oraz 88/299/EWG (Dz. Urz. WE L 125 z 23.05.1996, str. 3, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 19, str. 64, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 96/22/WE”

Art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2008 r. Nr 213, poz. 1342, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie zdrowia zwierząt”

Nie wolno podawać zwierzętom gospodarskim, zwierzętom dzikim utrzymywanym przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie oraz zwierzętom akwakultury substancji, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z uwzględnieniem odstępstw, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 i art. 68 ust. 1 tej ustawy

41.²⁾

Art. 3 lit. b dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 2 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się utrzymywania w gospodarstwie zwierząt akwakultury, w których organizmie znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67 tej ustawy

42.²⁾

Art. 3 lit. b i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku lub uboju zwierząt gospodarskich lub zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67, oraz w przypadku przewidzianym w art. 71 ust. 2 tej ustawy

43.²⁾

Art. 3 lit. d i e dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 64 ust. 4 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku i przetwarzania mięsa zwierząt gospodarskich, zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka jak zwierzęta gospodarskie i zwierząt akwakultury, w których organizmach znajdują się lub u których wykryto substancje, o których mowa w art. 64 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, z wyłączeniem przypadków gdy stwierdzono, że substancje te podawano zgodnie z art. 65 i 67 tej ustawy

44.²⁾

Art. 4 pkt 1 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 53 ust. 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, art. 69 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.), zwanej dalej „Prawem farmaceutycznym”

Rolnik musi przechowywać dokumentację leczenia zwierząt przez 5 lat od daty dokonania w niej ostatniego wpisu

45.²⁾

Art. 4 pkt 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 66 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się posiadania i przechowywania w gospodarstwie produktów leczniczych weterynaryjnych zawierających:

1) substancje o działaniu β-agonistycznym, które mogą być stosowane w celu przyspieszenia porodu;

2) oestradiol 17β lub jego pochodne estropodobne

46.²⁾

Art. 4 pkt 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 67 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się podawania w postaci zastrzyków substancji, o których mowa w art. 65 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o ochronie zdrowia zwierząt, zwierzętom hodowlanym włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych

47.²⁾

Art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 68 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Ryby mogą być poddawane, w pierwszych 3 miesiącach życia, zabiegom mającym na celu zmianę płci, przy zastosowaniu leczniczych produktów weterynaryjnych o działaniu androgennym, których umieszczanie na rynku jest dopuszczone na podstawie przepisów Prawa farmaceutycznego

48.²⁾

Art. 5 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 68 ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się wykonywania czynności zootechnicznych na zwierzętach przeznaczonych do chowu lub hodowli włącznie ze zwierzętami reprodukcyjnymi, które nie będą dalej wykorzystywane do celów rozpłodowych

49.²⁾

Art. 7 ust. 2 dyrektywy Rady 96/22/WE

Art. 71 ust. 3 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Zabrania się umieszczania na rynku mięsa lub innych produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego, pochodzących ze zwierząt lub od zwierząt, którym były podawane substancje o działaniu estrogennym, androgennym lub gestagennym, jeżeli przed dokonaniem uboju zwierzęcia nie był przestrzegany okres karencji wymagany dla wydalenia z jego organizmu produktów leczniczych weterynaryjnych

50.²⁾

Art. 14 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. WE L 31 z 01.02.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 178/2002”

Nie wolno wprowadzać na rynek żywności, która jest szkodliwa dla zdrowia lub nie nadaje się do spożycia przez ludzi

51.²⁾

Art. 15 rozporządzenia nr 178/2002

Nie wolno wprowadzać na rynek paszy niebezpiecznej dla zwierząt i stosować jej w żywieniu zwierząt

52.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 4 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. g i pkt 5 lit. f rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 34, str. 319), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 852/2004”

Rolnik jest obowiązany, jeżeli hoduje, zbiera lub poluje na zwierzęta lub wytwarza produkty podstawowe pochodzenia zwierzęcego lub jeżeli produkuje lub zbiera produkty roślinne, do postępowania z odpadami i substancjami niebezpiecznymi w taki sposób, aby uniemożliwić zanieczyszczenie produktów pochodzenia zwierzęcego lub produktów roślinnych

53.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 4 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. h rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany, jeżeli hoduje, zbiera lub poluje na zwierzęta lub wytwarza produkty podstawowe pochodzenia zwierzęcego, do zapobiegania występowaniu i rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych przenoszonych na ludzi wraz z żywnością pochodzenia zwierzęcego, w tym poprzez zgłaszanie podejrzenia takich chorób właściwym organom i podejmowanie środków ostrożności przy przyjmowaniu nowych zwierząt

54.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja II pkt 4 lit. j oraz pkt 5 lit. h do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do stosowania:

1) dodatków do pasz zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 sierpnia 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (Dz. Urz. UE L 268 z 18.10.2003, str. 29; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 40, str. 238) oraz ustawą z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach (Dz. U. Nr 144, poz. 1045, z późn. zm.), w tym w szczególności ze wskazaniami zamieszczonymi na opakowaniu lub etykiecie dołączonej do tego opakowania;

2) produktów leczniczych weterynaryjnych zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii;

3) środków ochrony roślin i produktów biobójczych zgodnie z oznakowaniem lub etykietą-instrukcją stosowania

55.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja III pkt 8 lit. a, b, d, e oraz pkt 9 lit. a i c do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do posiadania dokumentacji dotyczącej:

1) wszelkich odpowiednich sprawozdań (raportów) na temat przeprowadzonych kontroli zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego;

2) rodzaju i pochodzenia paszy podawanej zwierzętom;

3) produktów leczniczych weterynaryjnych lub innych produktów leczniczych podawanych zwierzętom oraz dat ich podawania i okresów karencji;

4) wyników analiz próbek pobranych z roślin lub od zwierząt lub innych próbek pobranych dla celów diagnostycznych, istotnych ze względu na zdrowie ludzi;

5) stosowania środków ochrony roślin i produktów biobójczych

56.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem I część A sekcja II pkt 6 do rozporządzenia nr 852/2004

Rolnik jest obowiązany do podejmowania odpowiednich czynności zaradczych określonych w zaleceniach pokontrolnych, wynikających z przeprowadzonych kontroli urzędowych

57.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 3 ust. 1 oraz załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część I pkt 1 lit. b–e oraz pkt 2–4 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 55; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 14), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 853/2004”

Rolnik jest obowiązany zapewnić, żeby surowe mleko lub siara pochodziły od zwierząt, które spełniają wymagania określone w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 część I pkt 1 lit. b–e oraz pkt 2 do rozporządzenia nr 853/2004, z uwzględnieniem odstępstw i zakazów, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części I pkt 3 i 4 do tego rozporządzenia

58.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część I pkt 5 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik jest obowiązany do odizolowania zwierząt zakażonych lub podejrzanych o zakażenie którąkolwiek z chorób, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części I pkt 1 i 2 do rozporządzenia nr 853/2004, w celu uniknięcia negatywnego wpływu na surowe mleko lub siarę pozyskiwane od zwierząt zdrowych

59.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja IX rozdział 1 część II pkt A, pkt B ppkt 1 lit. a, d, ppkt 2 i 4 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik jest obowiązany do przestrzegania w gospodarstwie, w którym jest produkowane surowe mleko lub siara z przeznaczeniem do wprowadzenia na rynek, warunków, które dotyczą:

1) pomieszczeń i wyposażenia, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części II pkt A do rozporządzenia nr 853/2004;

2) higieny podczas udoju, przechowywania i transportu, o których mowa w załączniku III sekcji IX rozdziale 1 części II pkt B ppkt 1 lit. a, d, ppkt 2 i 4 do rozporządzenia nr 853/2004

60.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z załącznikiem III sekcja X rozdział 1 pkt 1 do rozporządzenia nr 853/2004

Rolnik produkujący jaja jest obowiązany, do czasu ich sprzedaży, przechowywać je tak, aby były:

1) czyste, suche, wolne od obcych zapachów;

2) skutecznie zabezpieczone przed wstrząsami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych

61.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja I pkt 4 lit. e i g rozporządzenia (WE) nr 183/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 stycznia 2005 r. ustanawiającego wymagania dotyczące higieny pasz (Dz. Urz. UE L 35 z 08.02.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 183/2005”

Rolnik będący podmiotem działającym na rynku pasz jest obowiązany do:

1) przechowywania i przewożenia odpadów oraz substancji niebezpiecznych oddzielnie i bezpiecznie, w sposób zapobiegający niebezpieczeństwu zanieczyszczenia pasz;

2) uwzględniania wyników stosownych analiz próbek produktów pierwotnych lub innych próbek istotnych dla bezpieczeństwa pasz

62.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 5 oraz załącznikiem III pkt 1 i 2 rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik jest obowiązany do przechowywania oraz dystrybuowania w gospodarstwie pasz zgodnie z wymaganiami, o których mowa w załączniku III pkt 1 i 2 do rozporządzenia nr 183/2005

63.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 6 rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik może zaopatrywać się i stosować pasze pochodzące wyłącznie z zakładów zarejestrowanych lub zatwierdzonych zgodnie z rozporządzeniem nr 183/2005

64.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 5 ust. 1 oraz załącznikiem I część A sekcja II pkt 2 lit. a, b i e rozporządzenia nr 183/2005

Rolnik będący podmiotem działającym na rynku pasz jest obowiązany do prowadzenia w gospodarstwie dokumentacji dotyczącej:

1) każdego przypadku zastosowania środków ochrony roślin oraz produktów biobójczych;

2) stosowania nasion zmodyfikowanych genetycznie;

3) źródła i ilości paszy w każdej partii przyjmowanej, a także przeznaczenia i ilości paszy w każdej partii wydawanej

65.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 z dnia 6 maja 2009 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury określania maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 2377/90 oraz zmieniającego dyrektywę 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L 152 z 16.06.2009, str. 11) oraz rozporządzeniem Komisji (UE) nr 37/2010 z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie substancji farmakologicznie czynnych i ich klasyfikacji w odniesieniu do maksymalnych limitów pozostałości w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. WE L 15 z 20.01.2010, str. 1), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 37/2010”

Rolnik jest obowiązany do przestrzegania:

1) w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego maksymalnych lub tymczasowych maksymalnych limitów pozostałości substancji farmakologicznie czynnych stosowanych w weterynaryjnych produktach leczniczych, określonych w tabeli 1 w załączniku do rozporządzenia nr 37/2010;

2) zakazu stosowania substancji określonych w tabeli 2 w załączniku do rozporządzenia nr 37/2010

66.²⁾

Art. 17 ust. 1 rozporządzenia nr 178/2002 w związku z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniającego dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 70 z 16.03.2005, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 396/2005”

Rolnikowi nie wolno:

1) wprowadzać do obrotu jako żywność lub pasza,

2) podawać zwierzętom

– produktów objętych załącznikiem I do rozporządzenia nr 396/2005, jeżeli produkty te zawierają pozostałości pestycydów przekraczające największe dopuszczalne poziomy, o których mowa w załącznikach II i III do rozporządzenia nr 396/2005, albo wartości, o których mowa w art. 18 ust. 1 lit. b tego rozporządzenia

67.²⁾

Art. 18 rozporządzenia nr 178/2002

Rolnik jest obowiązany do zapewnienia identyfikowalności zwierząt hodowlanych, żywności, pasz oraz substancji przeznaczonych do dodania do pasz:

1) dostarczonych rolnikowi,

2) które rolnik wprowadza na rynek

– w tym w szczególności poprzez posiadanie odpowiedniej dokumentacji

68.²⁾

Art. 19 rozporządzenia nr 178/2002

W przypadku gdy rolnik uzna, że żywność przez niego wyprodukowana jest niezgodna z wymogami w zakresie bezpieczeństwa żywności, lub gdy podejrzewa, że nie spełnia ona tych wymogów, jest obowiązany do:

1) natychmiastowego postępowania w celu wycofania z rynku tej żywności;

2) powiadomienia o tym fakcie właściwych władz (organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Wojskowej Inspekcji Sanitarnej, Inspekcji Weterynaryjnej, Wojskowej Inspekcji Weterynaryjnej oraz inne organy w zakresie ich kompetencji);

3) współpracy z właściwą władzą;

4) poinformowania konsumentów o przyczynach wycofania żywności i w razie konieczności odbioru od konsumentów produktów już im dostarczonych, jeżeli inne środki nie były wystarczające do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia

69.²⁾

Art. 20 rozporządzenia nr 178/2002

W przypadku gdy rolnik uzna, że pasza przez niego wyprodukowana jest niezgodna z wymogami w zakresie bezpieczeństwa pasz, lub gdy podejrzewa, że nie spełnia ona tych wymogów, jest obowiązany do:

1) natychmiastowego postępowania w celu wycofania z rynku tej paszy;

2) powiadomienia o tym fakcie właściwych władz (organy Inspekcji Weterynaryjnej);

3) współpracy z właściwą władzą;

4) poinformowania nabywcy paszy o przyczynach jej wycofania i w razie konieczności odbioru od niego produktów już dostarczonych, jeżeli inne środki nie są wystarczające do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia

70.²⁾

Art. 7 ust. 1–3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającego zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (Dz. Urz. WE L 147 z 31.05.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 32, str. 289, z późn zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 999/2001”

Rolnikowi nie wolno karmić przeżuwaczy białkiem pochodzenia zwierzęcego, w tym paszami zawierającymi takie białka, z zastrzeżeniem odstępstw określonych w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001

71.²⁾

Art. 7 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno karmić zwierząt hodowlanych innych niż przeżuwacze, z wyjątkiem mięsożernych zwierząt futerkowych, białkiem pochodzenia zwierzęcego, z zastrzeżeniem odstępstw określonych w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001

72.²⁾

Art. 7 w związku z załącznikiem IV do rozporządzenia nr 999/2001

Rolnik ma obowiązek postępowania z paszami zawierającymi białka, o których mowa w załączniku IV do rozporządzenia nr 999/2001, w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie pasz dla przeżuwaczy takimi białkami

73.²⁾

Art. 11 rozporządzenia nr 999/2001

Art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik jest obowiązany niezwłocznie powiadomić organ Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższy podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o każdym przypadku podejrzenia wystąpienia TSE u posiadanych przez niego zwierząt

74.²⁾

Art. 12 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnik jest obowiązany, w przypadku podejrzenia wystąpienia TSE, do pozostawienia zwierząt z gatunków wrażliwych na zakażenie w miejscu ich przebywania

75.²⁾

Art. 12 oraz art. 13 rozporządzenia nr 999/2001

Art. 44 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik ma obowiązek przestrzegania nakazów i zakazów wynikających z decyzji wydanej przez powiatowego lekarza weterynarii oraz współdziałania przy zwalczaniu TSE

76.²⁾

Art. 15 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno wprowadzać na rynek ani wywozić, ani przywozić bydła, owiec lub kóz oraz ich nasienia, zarodków i komórek jajowych niespełniających wymagań, o których mowa w załącznikach VIII i IX do rozporządzenia nr 999/2001, przy czym żywym zwierzętom oraz ich zarodkom i komórkom jajowym powinny towarzyszyć odpowiednie świadectwa zdrowia zwierząt wymagane przez przepisy Wspólnoty zgodnie z art. 17 rozporządzenia nr 999/2001, a w przypadku przywozu zgodnie z art. 18 tego rozporządzenia

77.²⁾

Art. 15 rozporządzenia nr 999/2001

Rolnikowi nie wolno wprowadzać na rynek potomstwa pierwszego pokolenia, nasienia, zarodków i komórek jajowych zwierząt podejrzanych lub u których potwierdzono TSE w okresie, o którym mowa w załączniku VIII w rozdziale B do rozporządzenia nr 999/2001

78.²⁾

Art. 3 ust. 1 lit. b dyrektywy Rady 2003/85/WE z dnia 29 września 2003 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania pryszczycy, uchylającej dyrektywę 85/511/EWG i decyzje 89/531/EWG i 91/665/EWG oraz zmieniającej dyrektywę 92/46/EWG (Dz. Urz. WE L 306 z 22.11.2003, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 41, str. 5), zwanej dalej „dyrektywą Rady 2003/85/WE”

Art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik jest obowiązany do niezwłocznego zawiadomienia organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o podejrzeniu wystąpienia pryszczycy u posiadanych przez niego zwierząt

79.²⁾

Art. 3 dyrektywy Rady 2003/85/WE

Art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

W przypadku podejrzenia wystąpienia lub wystąpienia pryszczycy rolnik jest obowiązany do pozostawienia zwierząt, które posiada, w miejscu ich przebywania i niewprowadzania tam innych zwierząt

80.²⁾

Art. 3 dyrektywy Rady 92/119/EWG z dnia 17 grudnia 1992 r. wprowadzającej ogólne wspólnotowe środki zwalczania niektórych chorób zwierząt i szczególne środki odnoszące się do choroby pęcherzykowej świń (Dz. Urz. WE L 62 z 15.03.1993, str. 69, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 14, str. 71, z późn. zm.) oraz art. 3 dyrektywy Rady 2000/75/WE z dnia 20 listopada 2000 r. ustanawiającej przepisy szczególne dotyczące kontroli i zwalczania choroby niebieskiego języka (Dz. Urz. WE L 327 z 22.12.2000, str. 74, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 31, str. 87, z późn. zm.)

Art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie zdrowia zwierząt

Rolnik jest obowiązany do niezwłocznego zawiadomienia organu Inspekcji Weterynaryjnej albo najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej, albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta) o podejrzeniu wystąpienia:

1) księgosuszu;

2) pomoru małych przeżuwaczy;

3) choroby pęcherzykowej świń;

4) choroby niebieskiego języka;

5) krwotocznej choroby zwierzyny płowej;

6) ospy owiec i ospy kóz (Capripox);

7) pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej;

8) afrykańskiego pomoru świń;

10) gorączki doliny Rift

81.⁴⁾

Art. 3 dyrektywy Rady 2008/119/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającej minimalne normy ochrony cieląt (Dz. Urz. UE L 10 z 15.01.2009, str. 7), zwanej dalej „dyrektywą Rady 2008/119/WE”

Art. 12 ust. 4a pkt 1 i ust. 4b ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2003 r. Nr 106, poz. 1002, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o ochronie zwierząt”, oraz § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 56, poz. 344, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnikowi zabrania się utrzymywania cieląt powyżej 8. tygodnia życia w pojedynczych boksach, z wyjątkiem cieląt trzymanych z ich matkami w okresie ssania oraz przypadków, o których mowa w art. 12 ust. 4b ustawy o ochronie zwierząt i § 14 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

82.⁴⁾

Art. 3 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 15 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby kojce, w których cielęta są utrzymywane pojedynczo, spełniały warunki, o których mowa w § 15 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

83.⁴⁾

Art. 3 i 4 w związku z załącznikiem I pkt 10 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 15 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby kojce, w których cielęta są utrzymywane grupowo, spełniały warunki, o których mowa w § 15 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

84.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 1 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, wyposażenie tych pomieszczeń oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt były wykonane z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz nadających się do czyszczenia i odkażania

85.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 2 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 9 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby instalacja elektryczna w pomieszczeniach, w których są utrzymywane cielęta, była wykonana w sposób określony w przepisach Prawa budowlanego

86.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 3 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby w pomieszczeniach, w których są utrzymywane cielęta, obieg powietrza, stopień zapylenia, temperatura, względna wilgotność powietrza i stężenie gazów były utrzymywane na poziomie nieszkodliwym dla zwierząt

§ 18 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

W pomieszczeniach, w których utrzymuje się cielęta:

1) stężenie:

a) dwutlenku węgla (CO₂) nie powinno przekraczać 3000 ppm,

b) siarkowodoru (H₂S) nie powinno przekraczać 5 ppm;

2) koncentracja amoniaku (NH₃) nie powinna przekraczać 20 ppm

87.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 4 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby w pomieszczeniach, w których są utrzymywane cielęta, wyposażenie tych pomieszczeń oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt były sprawdzane co najmniej raz dziennie, a wykryte usterki niezwłocznie usuwane

88.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 4 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 8 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik, który wyposaża pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji, zapewnia, że system ten łączy się z:

1) systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego,

2) systemem wentylacji awaryjnej

– oraz że system alarmowy jest testowany regularnie

89.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 5 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby cielęta miały zapewniony dostęp do światła naturalnego lub aby pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, były oświetlone przystosowanym dla nich światłem sztucznym (co najmniej między godziną 9⁰⁰ a 17⁰⁰)

90.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 5 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 6 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, w celu umożliwienia kontroli pomieszczeń, w których są utrzymywane cielęta, oraz doglądania umieszczonych w nich cieląt o każdej porze, aby pomieszczenia te były wyposażone w stałe lub przenośne oświetlenie sztuczne

91.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 6 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 6 ust. 1 i § 15 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany doglądać cielęta:

1) utrzymywane w systemie otwartym co najmniej raz dziennie;

2) utrzymywane w pomieszczeniach co najmniej dwa razy dziennie

92.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 6 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 14 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany otoczyć opieką chore lub ranne cielęta. Kiedy opieka rolnika nie przynosi rezultatów, musi on jak najszybciej uzyskać poradę weterynaryjną dla każdego z cieląt, a w razie potrzeby odizolować chore lub ranne cielęta. W przypadku gdy wymaga tego stan zdrowia zwierzęcia, zwierzę to utrzymuje się na ściółce

93.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 7 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany utrzymywać cielęta w warunkach zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności możliwość kładzenia się, wstawania oraz leżenia

94.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 8 dyrektywy Rady 2008/119/WE

Art. 12 ust. 4a pkt 2 ustawy o ochronie zwierząt

Rolnikowi nie wolno utrzymywać cieląt na uwięzi, z wyjątkiem cieląt utrzymywanych grupowo w porze karmienia nie dłużej niż jedną godzinę

95.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 8 dyrektywy Rady 2008/119/WE

Art. 6 ust. 2 pkt 7 ustawy o ochronie zwierząt

Rolnik jest obowiązany, w przypadku grupowego utrzymywania cieląt na uwięzi podczas karmienia, do stosowania uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń, które nie zmuszają zwierzęcia do przebywania w nienaturalnej pozycji i nie powodują zbędnego bólu, uszkodzenia ciała albo śmierci. W przypadku stosowania uwięzi muszą być one regularnie sprawdzane i w razie konieczności poprawiane, tak aby przez cały czas były wygodnie dopasowane

96.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 9 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, wyposażenie tych pomieszczeń oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt były czyszczone i odkażane

97.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 9 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby:

1) odchody cieląt oraz niezjedzone resztki paszy były usuwane z pomieszczeń, w których utrzymuje się te zwierzęta, tak często, aby uniknąć wydzielania się nieprzyjemnych woni;

2) pomieszczenia, w których są utrzymywane cielęta, były zabezpieczone przed muchami i gryzoniami

98.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 10 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby podłoga w pomieszczeniach, w których są utrzymywane cielęta, była twarda, równa i stabilna, a jej powierzchnia gładka i nieśliska

99.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 10 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 15 ust. 7 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby miejsce do leżenia dla cieląt było wygodne, czyste i odwodnione

100.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 10 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 15 ust. 6 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w przypadku utrzymywania cieląt w pomieszczeniach, utrzymywać na ściółce cielęta do ukończenia 2. tygodnia życia

101.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 11 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 11 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany karmić cielęta paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego

102.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 11 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 12 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany stosować w żywieniu cieląt paszę zawierającą taką ilość żelaza, która zapewnia w ich krwi poziom hemoglobiny wynoszący co najmniej 4,5 milimol/litr

103.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 11 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 12 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany stosować w żywieniu cieląt powyżej 2. tygodnia życia paszę zawierającą pasze włókniste, przy czym dawkę tej paszy dla cieląt od 8. do 20. tygodnia życia zwiększa się od 50 do 250 g dziennie

104.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 11 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 17 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnikowi nie wolno zakładać cielętom kagańców

105.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 12 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 12 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany karmić cielęta co najmniej dwa razy dziennie

106.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 12 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 12 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w przypadku utrzymywania cieląt grupowo, gdy nie żywi się ich do woli lub z elektronicznych stacji odpasowych, zapewnić każdemu cielęciu dostęp do paszy w tym samym czasie

107.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 13 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić cielętom powyżej 2. tygodnia życia dostęp do wystarczającej ilości świeżej wody lub zapewnić możliwość zaspokajania pragnienia przez picie innych płynów. Jednakże w przypadku upałów oraz cieląt chorych rolnik jest obowiązany zapewnić stały dostęp do świeżej wody

108.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 14 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 7 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany umieścić wyposażenie i sprzęt przeznaczone do karmienia i pojenia cieląt w taki sposób, aby zminimalizować możliwość zanieczyszczenia paszy lub wody

109.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I pkt 15 dyrektywy Rady 2008/119/WE

§ 16 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby cielęta otrzymywały pokarm matki niezwłocznie po urodzeniu, nie później jednak niż przed upływem 6 godzin od urodzenia

110.⁴⁾

Art. 3 ust. 1 i 2 lit. a oraz art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część A dyrektywy Rady 2008/120/WE z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiającej minimalne normy ochrony świń (Dz. Urz. UE L 47 z 18.02.2009, str. 5), zwanej dalej „dyrektywą Rady 2008/120/WE”

§ 24 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w przypadku grupowego utrzymywania knurów, warchlaków, tuczników, knurków, loszek hodowlanych, loch i loszek po pokryciu, do zapewnienia im odpowiedniej wielkości kojca, zgodnie z wymaganiami określonymi w § 24 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

111.⁴⁾

Art. 3 ust. 2 lit. b dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 25 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, w przypadku grupowego utrzymywania świń na betonowej podłodze szczelinowej, aby szerokość otworów i beleczek w podłodze spełniała warunki, o których mowa w § 25 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

112.⁴⁾

Art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnikowi nie wolno utrzymywać loch i loszek na uwięzi

113.⁴⁾

Art. 3 ust. 4 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 5 i 6 oraz § 24 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w stadach powyżej 9 szt. loch, utrzymywać grupowo lochy i loszki od 4. tygodnia po pokryciu do tygodnia przed przewidywanym terminem proszenia, przy czym długość każdego z boków kojca powinna spełniać warunki, o których mowa w § 24 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

114.⁴⁾

Art. 3 ust. 5 i art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 4 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 21 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić świniom stały dostęp do materiałów i przedmiotów absorbujących ich uwagę, w szczególności słomy, siana, drewna i trocin, o jakości niewywierającej szkodliwego wpływu na ich zdrowie

115.⁴⁾

Art. 3 ust. 6 i art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 6 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 13 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany karmić świnie co najmniej raz dziennie, a jeżeli utrzymuje świnie grupowo – zapewniać im dostęp do paszy w tym samym czasie

116.⁴⁾

Art. 3 ust. 7 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 13 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić lochom w okresie między odsadzeniem prosiąt a okresem okołoporodowym i loszkom wystarczającą ilość pokarmu wysokoenergetycznego oraz pokarmu objętościowego lub wysokowłóknistego

117.⁴⁾

Art. 3 ust. 8 i art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część D pkt 3 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany do czasowego oddzielenia od grupy i utrzymywania pojedynczo świń chorych, zranionych, wykazujących agresję lub atakowanych przez inne zwierzęta

118.⁴⁾

Art. 3 ust. 8 i art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część A dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany utrzymywać świnie w warunkach zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności możliwość kładzenia się, wstawania oraz leżenia

119.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 1 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 26 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik nie powinien, w pomieszczeniach, w których utrzymuje się świnie, narażać tych zwierząt na hałas stały lub wywoływany nagle, a natężenie tego hałasu nie powinno przekraczać 85 dB

120.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 2 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 5 ust. 1 i 6 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany utrzymywać świnie w pomieszczeniach oświetlonych co najmniej przez 8 godzin dziennie światłem naturalnym lub sztucznym o natężeniu co najmniej 40 lux

121.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 3 i rozdz. II część A dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 4 ust. 2 i 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia dla świń były zbudowane w sposób umożliwiający utrzymanie świń w warunkach, o których mowa w § 4 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

122.⁴⁾

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia dla świń były zbudowane w sposób umożliwiający utrzymanie świń w warunkach, o których mowa w § 4 ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

§ 7 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby podłoga w pomieszczeniach, w których są utrzymywane świnie, była twarda, równa i stabilna, a jej powierzchnia była gładka i nieśliska

123.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 7 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić świniom powyżej 2. tygodnia życia stały dostęp do wystarczającej ilości świeżej wody

124.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 8 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 23 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Wszelkie zabiegi, w celach innych niż lecznicze lub diagnostyczne, albo w celach identyfikacji świń, zgodnie z odpowiednimi przepisami, a które w rezultacie prowadzą do uszkodzenia lub utraty wrażliwej części ciała albo zmiany układu kostnego, są zakazane, z wyjątkiem:

1) redukcji kłów u prosiąt i knurów,

2) obcinania części ogona,

3) kastracji samców,

4) kolczykowania nosa u świń utrzymywanych w systemie otwartym

– zgodnie z warunkami, o których mowa w § 23 ust. 2–6 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

125.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. I pkt 8 dyrektywy Rady 2008/120/WE

Art. 27 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt

Zabiegi lekarsko-weterynaryjne i zootechniczne lub inne zabiegi wynikające z technologii produkcji są wykonywane na zwierzętach wyłącznie przez osoby posiadające kwalifikacje określone odrębnymi przepisami, z zachowaniem koniecznej ostrożności, w sposób zapewniający ograniczenie cierpień i stresu zwierzęcia

126.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część A dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 24 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby powierzchnia kojca, w którym knury są utrzymywane pojedynczo, wynosiła co najmniej 6 m², a gdy krycie odbywa się w kojcu – co najmniej 10 m²

127.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 1 i część D pkt 1 i 3 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany, w przypadku utrzymywania loch, loszek, warchlaków i świń na chów grupowo, do podjęcia działań minimalizujących agresję i zapobiegających walkom zwierząt, w szczególności tych, o których mowa w § 19 ust. 4 i § 21 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

128.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 2 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany do poddania zabiegom przeciwko zewnętrznym i wewnętrznym pasożytom prośnych loch i loszek umieszczonych w kojcach do proszenia, jeżeli jest to konieczne

129.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 3 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zaopatrzyć kojec, w którym utrzymuje się lochy i loszki w tygodniu poprzedzającym przewidywany termin ich proszenia, w materiał umożliwiający budowę gniazda, chyba że nie jest to możliwe ze względu na stosowany w gospodarstwie system odprowadzania gnojowicy

130.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 4 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby powierzchnia kojca do proszenia umożliwiała proszenie naturalne lub zapewniała osobie obsługującej dostęp do zwierzęcia

131.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część B pkt 5 i część C pkt 1 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, w przypadku utrzymywania loch z prosiętami, aby:

1) kojec wyposażony był w przegrodę zapobiegającą przygnieceniu prosiąt przez lochę;

2) w kojcu wydzielona była część podłogi, wystarczającej, aby zwierzęta mogły odpoczywać wspólnie w tym samym czasie, trwałej albo pokrytej matą, albo wyściełanej słomą lub innym odpowiednim materiałem

132.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część C pkt 2 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 20 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić prosiętom swobodny dostęp do karmiącej lochy

133.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część C pkt 3 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 22 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby prosięta co najmniej do 28. dnia od dnia ich urodzenia przebywały z lochą, chyba że wystąpi zagrożenie zdrowia lochy lub prosięcia. Jednakże prosięta mogą być odsadzane także z innej przyczyny, nie wcześniej jednak niż w 21. dniu od dnia urodzenia, jeżeli po odsadzeniu zostaną umieszczone w pomieszczeniu uprzednio oczyszczonym, odkażonym i odizolowanym od pomieszczeń, w których utrzymuje się lochy

134.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część D pkt 2 dyrektywy Rady 2008/120/WE

§ 19 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r.

W przypadku konieczności mieszania warchlaków i świń utrzymywanych na chów grupowo rolnik jest obowiązany do łączenia w grupę zwierząt o zbliżonym wieku, gdy są one jak najmłodsze, najlepiej przed upływem tygodnia po odsadzeniu

135.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem I rozdz. II część D pkt 4 dyrektywy Rady 2008/120/WE

Art. 23 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4 czerwca 2008 r. w sprawie kategorii stosowania produktu leczniczego weterynaryjnego oraz kryteriów zaliczania produktu leczniczego weterynaryjnego do poszczególnych kategorii stosowania i dostępności (Dz. U. Nr 107, poz. 683)

Wszystkie produkty lecznicze wydawane z przepisu lekarza, w tym uspokajające, mogą być podawane zwierzętom, z których lub od których pozyskuje się produkty pochodzenia zwierzęcego, wyłącznie przez lekarza weterynarii

136.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 1 dyrektywy Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotyczącej ochrony zwierząt gospodarskich (Dz. Urz. WE L 221 z 08.08.1998, str. 23, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 23, str. 316, z późn. zm.), zwanej dalej „dyrektywą Rady 98/58/WE”

Art. 12 ust. 1 oraz art. 12a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt

Zwierzęta powinny być pod opieką wystarczającej liczby personelu posiadającego odpowiednie umiejętności, wiedzę i kompetencje zawodowe

137.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 2 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 6 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 czerwca 2010 r. w sprawie minimalnych warunków utrzymywania gatunków zwierząt gospodarskich innych niż te, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. Nr 116, poz. 778), zwanego dalej „rozporządzeniem z dnia 28 czerwca 2010 r.”

Rolnik jest obowiązany doglądać zwierzęta gospodarskie co najmniej raz dziennie

138.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 3 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 6 ust. 4 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 5 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany wyposażyć pomieszczenia, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, w stałe lub przenośne oświetlenie sztuczne, w celu umożliwienia kontroli tych pomieszczeń i doglądania umieszczonych w nich zwierząt o każdej porze

139.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 4 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 14 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 10 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany chore lub ranne zwierzęta gospodarskie niezwłocznie otoczyć opieką, a w przypadku gdy opieka rolnika nie przynosi rezultatów, w miarę potrzeby odizolować oraz niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Jeżeli wymaga tego stan zdrowia takiego zwierzęcia, zwierzę to należy utrzymywać na ściółce

140.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 5 i 6 dyrektywy Rady 98/58/WE

Art. 12 ust. 6a ustawy o ochronie zwierząt

Rolnik, który utrzymuje zwierzęta gospodarskie, jest obowiązany przechowywać przez okres 3 lat dokumentację weterynaryjną dotyczącą przebiegu leczenia, przeprowadzonych zabiegów weterynaryjnych oraz padłych zwierząt

141.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 7 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 3 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany utrzymywać zwierzęta gospodarskie w warunkach zapewniających im swobodę ruchu, a w szczególności możliwość kładzenia się, wstawania oraz leżenia

142.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 8 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, ich wyposażenie oraz sprzęt używany przy utrzymywaniu tych zwierząt były wykonane z materiałów nieszkodliwych dla zdrowia zwierząt oraz nadających się do czyszczenia i odkażania

143.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 9, 20 i 21 dyrektywy Rady 98/58/WE

Art. 12 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt oraz § 4 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 3 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby zwierzęta gospodarskie były utrzymywane w warunkach nieszkodliwych dla ich zdrowia oraz niepowodujących urazów, uszkodzeń ciała lub cierpień

144.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 10 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 7 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby w pomieszczeniach, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, obieg powietrza, stopień zapylenia, temperatura, względna wilgotność powietrza i stężenie gazów były utrzymane na poziomie nieszkodliwym dla zwierząt

145.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 11 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 5 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 4 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby pomieszczenia, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, były oświetlone przystosowanym dla danego gatunku zwierząt światłem sztucznym, z odpowiednią przerwą od tego oświetlenia, lub aby był zapewniony dostęp światła naturalnego

146.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 12 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 3 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić zwierzętom gospodarskim, utrzymywanym w systemie otwartym, możliwość ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi i zwierzętami drapieżnymi

147.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 13 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 7 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 6 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby wyposażenie i sprzęt używane przy utrzymywaniu zwierząt gospodarskich były sprawdzane co najmniej raz dziennie, a wykryte usterki niezwłocznie usuwane

148.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 13 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 8 ust. 2 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik, który wyposaża pomieszczenia, w których są utrzymywane zwierzęta gospodarskie, w mechaniczny lub automatyczny system wentylacji, zapewnia, że system ten łączy się z:

1) systemem alarmowym sygnalizującym awarię systemu wentylacyjnego,

2) systemem wentylacji awaryjnej

– oraz że system alarmowy jest testowany regularnie

149.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 14 i 18 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 11 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 9 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r. oraz Art. 12 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt

Rolnik jest obowiązany karmić zwierzęta gospodarskie paszą dostosowaną do ich gatunku, wieku, masy ciała i stanu fizjologicznego oraz w taki sposób i taką paszą, aby nie powodować urazów i uszkodzeń ciała lub innych cierpień

150.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 15 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 12 ust. 1 i § 13 ust. 1–3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 9 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić, aby zwierzęta gospodarskie miały dostęp do paszy z odpowiednią częstotliwością, o której mowa w § 12 ust. 1 i § 13 ust. 1–3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. oraz § 9 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

151.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 16 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Rolnik jest obowiązany zapewnić zwierzętom gospodarskim dostęp do odpowiedniej ilości wody lub w inny sposób zaspokoić ich zapotrzebowanie na płyny

152.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 17 dyrektywy Rady 98/58/WE

§ 7 ust. 3 rozporządzenia z dnia 15 lutego 2010 r. i § 6 ust. 3 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 2010 r.

Wyposażenie i sprzęt przeznaczone do karmienia i pojenia zwierząt gospodarskich umieszcza się w taki sposób, aby zminimalizować możliwość zanieczyszczenia paszy lub wody oraz ułatwić tym zwierzętom bezkonfliktowy dostęp do paszy i wody

153.⁴⁾

Art. 4 w związku z załącznikiem pkt 19 dyrektywy Rady 98/58/WE

Art. 6 ust. 1a i 2 pkt 1, 1a, 4, 7, 8, 12 i 17 ustawy o ochronie zwierząt

Rolnikowi nie wolno okaleczać zwierząt, w tym zadawać albo świadomie dopuszczać do zadawania bólu lub cierpień, o których mowa w art. 6 ust. 1a i 2 pkt 1, 1a, 4, 7, 8,12 i 17 ustawy o ochronie zwierząt