Kształcenie w formach szkolnych

Rozdział VI

Joanna Nowicka

ekspert z zakresu podatków

Magdalena Kasprzak

specjalistka z zakresu prawa pracy

Kształcenie w formach szkolnych polega przede wszystkim na podnoszeniu kwalifikacji zawodowych oraz na zdobywaniu wyższego wykształcenia przez pracowników. Jak wynika z przepisów rozporządzenia z 12 października 1993 r. o podnoszeniu kwalifikacji i wykształcenia dorosłych, kształcenie dorosłych w formach szkolnych odbywa się w szkołach podstawowych, ponadpodstawowych i szkołach wyższych. Przepis art. 8 ustawy z 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. nr 164, poz. 1365, ost. zm. Dz.U. z 2009 r. nr 68, poz. 584) stanowi, że w uczelni mogą być prowadzone:

● studia,

● studia doktoranckie,

● studia podyplomowe oraz

● kursy dokształcające.

Studia licencjackie należy uznać za kształcenie w formach szkolnych. Dodatkowo, podnoszenie kwalifikacji pracowników może odbywać się - w zależności od potrzeb - systemem dziennym, wieczorowym, zaocznym, samokształcenia kierowanego, eksternistycznym lub systemem mieszanym. Wybór właściwego trybu, w jakim nauka będzie realizowana, jest bardzo ważny, gdyż od tego zależy zakres świadczeń przysługujących uczącym się pracownikom.

Pracownicy mogą się kształcić na dwa sposoby. Pierwszy polega na skierowaniu pracownika na naukę, drugi na podnoszeniu przez pracownika kwalifikacji zawodowych bez odrębnego skierowania od pracodawcy.

Podstawowa różnica pomiędzy tymi sposobami dokształcania polega na świadczeniach, do jakich ma prawo szkolący się pracownik. Pracownik skierowany na naukę ma prawo m.in. do płatnych urlopów i zwolnień od pracy oraz do określonych w umowie dodatkowych świadczeń, takich jak np. zwrot kosztów za studia czy dojazdy. Pracownicy uczący się bez skierowania od pracodawcy nie mogą liczyć na takie udogodnienia.

Przykład

Czy pracodawca może odmówić wydania pracownikowi skierowania na studia wieczorowe w szkole wyższej na kierunek wskazany przez niego i jakie z tego wynikają konsekwencje?