Odliczenie składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne naliczonych od dochodów z pracy za granicą

Zatrudniamy pracowników na umowę o pracę. Są oni oddelegowywani do pracy za granicę, do zakładów, z którymi mamy podpisane umowy na wykonywanie usług. W Polsce płacimy składki ZUS od ustalonej podstawy. Podatek od wynagrodzeń jest płacony za granicą (w Niemczech). Czy w PIT-11 za 2008 r. powinniśmy wykazać opłacone składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne? Czy pracownik może w rozliczeniu rocznym za 2008 r. odliczyć składki, skoro nie płaci podatku w Polsce?
Rada
Mimo, że dochody pracowników z pracy w Niemczech są zwolnione od podatku w Polsce na podstawie umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, jest możliwe odliczenie w Polsce zapłaconych od tych dochodów składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Ustawodawca nie wykluczył możliwości odliczenia w Polsce składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne zapłaconych od przychodów zwolnionych na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wykluczył jedynie odliczenie składek od przychodów zwolnionych na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym odliczenie to nie może dotyczyć składek naliczonych od tej części przychodów, która jest zwolniona od podatku dochodowego na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Chodzi tu o tę część przychodów, która jest równa iloczynowi kwoty odpowiadającej 30% diety i liczby dni pobytu za granicą, w których pracownik pozostawał w stosunku pracy.
Należy też zauważyć, że w rozliczeniu za 2008 r. podatnicy mają również możliwość odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne zapłaconych za granicą.
Jeżeli pracownik nie osiągnie w Polsce dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych, to nie będzie miał od czego odliczyć zapłaconych przez pracodawcę składek. Nie zmienia to jednak faktu, że pracodawca ma obowiązek sporządzenia informacji PIT-11, w której wykaże składki podlegające odliczeniu. Szczegóły w uzasadnieniu.


UzasadnienieNa podstawie art. 3 ust. 1 updof osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Jest to nieograniczony obowiązek podatkowy. Jednakże obowiązek ten należy rozpatrywać z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. 1. Zwolnienie na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowaniaKwestie opodatkowania dochodów z pracy w Niemczech osób fizycznych mających miejsce zamieszkania w Polsce należy rozpatrywać na podstawie postanowień umowy zawartej 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej umowy uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie (Polsce) otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie (Polsce), chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim umawiającym się państwie (Niemczech). Jeżeli praca jest wykonywana w drugim Państwie (Niemczech), to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie (w Niemczech). A zatem, co do zasady, dochody z pracy w Niemczech podlegają tam opodatkowaniu.Wyjątkiem jest sytuacja, gdy:Wówczas na podstawie art. 15 ust. 2 ww. umowy wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie (Polsce) otrzymuje z pracy najemnej wykonywanej w drugim umawiającym się państwie (Niemczech) podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym państwie (Polsce). Z przedstawionego w pytaniu stanu faktycznego wynika, że ten wyjątek nie ma zastosowania i wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu w Niemczech. Jednakże należy je przyjąć do ustalenia stopy procentowej mającej zastosowanie do dochodów opodatkowanych w Polsce. Przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu należy bowiem zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby ten zwolniony dochód nie podlegał takiemu zwolnieniu (art. 24 ust. 2 lit. a) ww. umowy). Podatnik powinien ustalić stopę procentową, dokonując rozliczenia w zeznaniu rocznym PIT-36 (poz. 168-171) według zasad określonych w art. 27 ust. 8 upodf. I tak:Pan Nowak rozlicza się samodzielnie.W 2008 r. uzyskał w Polsce dochód (dochód do opodatkowania - po odliczeniach) w wysokości 20 000 zł (poz. 167 i 170 PIT-36). Ponadto w 2008 r. osiągnął dochód z pracy w Niemczech w wysokości równowartości 40 000 zł. Wykaże go w pozycji 168 PIT-36 oraz poz. 9 i 27 PIT-ZG.Aby ustalić stopę procentową, dochód z Niemiec łączy z dochodem opodatkowanym w Polsce. Razem osiągnął zatem dochód w wysokości 40 000 zł + 20 000 zł =  60 000 zł. Podatek według skali dla 2008 r. wynosi 13 397,28 zł.Stawka procentowa wynosi (13 397,28 zł : 60 000 zł) x 100% = 22,33%.Stawkę pan Nowak powinien zastosować do dochodu opodatkowanego w Polsce, tj. do dochodu opodatkowanego w Polsce na zasadach ogólnych. Podatek obliczony w ten sposób będzie wynosił 22,33% x 20 000 zł = 4466 zł. Wykaże go w poz. 171 (PIT-36).Gdyby jednak pan Nowak nie osiągnął dochodów z Niemczech, to zapłaciłby tylko podatek od dochodów w Polsce według stawki 19%, z uwzględnieniem kwoty wolnej od podatku. Podatek wyniósłby wówczas 3269,92 zł i byłby znacznie niższy niż w sytuacji, gdy pan Nowak osiągnął dochody w Niemczech. A zatem nie jest tak, że dochody z Niemiec, mimo zwolnienia, nie wpływają na zwiększenie wysokości podatku w Polsce. Przeciwnie - dochody te mogą wpłynąć na zwiększenie wysokości podatku zapłaconego w Polsce.Oczywiście jeżeli pracownik nie osiągnie w Polsce żadnego dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych, to nie ma obowiązku złożenia zeznania rocznego (PIT- 36), tym samym nie ustala stopy procentowej. Nie wystąpi bowiem dochód, do którego mógłby zastosować tę stopę procentową.2. Państwo opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotneZasady określania miejsca opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne wynikają z rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego w stosunku do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.Urz. WEL 149 z 5.07.1971, s. 2 i nast., z późn.zm.). Rozporządzenie to obowiązuje również w państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Norwegii, Islandii, Liechtensteinie), a także w Szwajcarii.Zgodnie z art. 13 ust. 1 tego rozporządzenia osoby, do których stosuje się przepisy tego rozporządzenia, podlegają ustawodawstwu tylko jednego państwa członkowskiego. Ustawodawstwo określa się zgodnie z przepisami tego rozporządzenia. Pracownik najemny zatrudniony na terytorium jednego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, nawet jeżeli zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego lub jeżeli przedsiębiorstwo lub pracodawca, który go zatrudnia, ma swoją zarejestrowaną siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego państwa członkowskiego (art. 13 ust. 2 lit a) ww. rozporządzenia).Regułą jest zatem, że pracownik najemny zatrudniony na terytorium jednego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, nawet jeżeli zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego. Istnieją jednak odstępstwa od tej reguły.Na podstawie bowiem art. 14 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia pracownik najemny zatrudniony na terytorium państwa członkowskiego przez przedsiębiorstwo, w którym jest zwykle zatrudniony i przez które został skierowany do wykonywania pracy na terytorium innego państwa członkowskiego, podlega nadal ustawodawstwu pierwszego państwa członkowskiego, pod warunkiem że przewidywany okres wykonywania tej pracy nie przekracza dwunastu miesięcy i że nie został on skierowany w miejsce innej osoby, której okres skierowania upłynął.Jeżeli praca przedłuża się poza początkowo zakładany okres z powodu niedających się przewidzieć okoliczności i przekracza dwanaście miesięcy, ustawodawstwo pierwszego państwa członkowskiego stosuje się nadal, aż do zakończenia pracy, pod warunkiem że wyrazi na to zgodę właściwa władza państwa członkowskiego, na którego terytorium zainteresowany jest skierowany, lub organ przez tę władzę wyznaczony; o zgodę należy wystąpić przed upływem początkowego okresu dwunastu miesięcy. Jednakże zgody tej nie można udzielić na okres dłuższy niż dwanaście miesięcy (art. 14 ust. 1 lit. b) ww rozporządzenia).Jeżeli zatem polski pracodawca wysyła zatrudnionych przez niego pracowników do pracy w innym państwie Unii Europejskiej (np. do Niemiec), to pracownicy ci podlegają polskim przepisom dotyczącym ubezpieczenia, jeżeli przewidywany okres wykonywania przez nich pracy (w Niemczech) nie przekracza dwunastu miesięcy i że nie zostali oni skierowani w miejsce innych osób, których okres skierowania upłynął.W przypadku gdy z powodu nieprzewidywanych przyczyn zakładany okres pracy 12 miesięcy przedłużałby się, wówczas przed upływem tego okresu należy wystąpić do właściwego organu państwa, w którym wykonywana jest praca, o przedłużenie tego okresu.Możliwa jest zatem sytuacja, gdy wynagrodzenie pracownika będzie opodatkowane podatkiem dochodowym w Niemczech (w Polsce będzie zwolnione od podatku), ale składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne od tych wynagrodzeń będą płacone w Polsce.3. Odliczenie składek zapłaconych w PolsceNa podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) updof od dochodu podlegają odliczeniu kwoty składek określonych w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, potrącone w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika. Odliczenie to jednak nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.A zatem od dochodu nie należy odliczać składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie updof. Żaden przepis updof nie zwalnia przychodów z zagranicy od podatku. Tego rodzaju przychody mogą być zwolnione na podstawie umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Oznacza to, że ustawodawca nie wykluczył możliwości odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne zapłaconych w Polsce od przychodów zwolnionych od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.Analogiczne zasady mają zastosowanie do odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne. Na podstawie art. 27b ust. 1 pk 1 lit. b) updof podatek dochodowy przede wszystkim ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Obniżenie to nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.Należy mieć jednak pamiętać, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 updof zwolniona od podatku jest część przychodów osób przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.Powyższe przepisy wskazują, że odliczyć od dochodu można składki na ubezpieczenia społeczne od przychodów ponad kwotę wynikającego z tego zwolnienia. Ta sama zasada dotyczy odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne.Według załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. poz. 72 dieta dla Niemiec wynosi 42 euro.W 2009 r. zwolnienie to dotyczy również przychodów ze stosunku służbowego, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy.Należy mieć na uwadze, że odliczeniu podlegają składki obliczone na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych.Na podstawie art. 21 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zostało wydane rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.Zgodnie zaś z paragraf  2 ust. 1 pkt 16 tego rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowi część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży poza granicami kraju. Tak ustalony miesięczny przychód tych osób, stanowiący podstawę wymiaru składek, nie może być jednak niższy od kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, określonego w ustawie budżetowej, ustawie o prowizorium budżetowym lub ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone. W 2008 r. kwota prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego wynosiła 2843 zł (art. 32 ustawy budżetowej na rok 2008 z 23 stycznia 2008 r.).Na podstawie zaś art. 81 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135 ze zm.) do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników  stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Oznacza to, że składki na ubezpieczenie zdrowotne pracowników wysłanych za granicę należy również obliczyć z uwzględnieniem wysokości równowartości diet. Z podstawy wymiaru składek wyłączona jest zatem część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, odpowiadająca równowartości diety, a nie jak w przypadku zwolnienia dla celów podatku dochodowego tylko do wysokości 30% diety. Wynika stąd, że wyliczona zgodnie z przepisami składka przeważnie będzie ustalona od przychodów ponad kwotę zwolnioną na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 updof. W takim przypadku składka ta podlega w całości odliczeniu. Dochody z pracy pracownika są opodatkowane w Niemczech. W Polsce są zwolnione na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.Za wrzesień pracownik otrzymał wynagrodzenie w wysokości 5000 euro.Do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie jest zaliczana część wynagrodzenia w wysokości równowartości diety za każdy dzień pobytu. A zatem nie należy do niej zaliczyć kwoty 1260 euro (30 dni x 42 euro).Natomiast dla celów podatku dochodowego zwolniona jest tylko kwota 378 euro (30% x 1260 euro). Oznacza to, że ta niższa kwota (378 euro) zawierała się już w kwocie (1260 euro) wyłączonej z podstawy wymiaru składki. A zatem składki w tym przypadku nie są obliczane od przychodów zwolnionych. Mogą być więc odliczone w zeznaniu rocznym (PIT-36 poz. 139 i 176). Pracodawca powinien te składki wykazać w poz. 81 i 82 PIT-11.W przypadku niższych zarobków mogą się jednak zdarzać przypadki, że składka będzie ustalona na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Stanie się tak w przypadku, gdy miesięczny przychód pracownika po odliczeniu należnych mu diet byłby niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia. W takich przypadkach trzeba pamiętać, że wykazaniu w PIT-11 i odliczeniu podlegają tylko składki obliczone od przychodów ponad kwotę wynikającą ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 updof. Dochody z pracy pracownika są opodatkowane w Niemczech. W Polsce są zwolnione na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.Za miesiąc wrzesień otrzymał wynagrodzenie w wysokości 1000 euro.Do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie jest zaliczana część wynagrodzenia w wysokości równowartości diety za każdy dzień pobytu. A zatem nie należy zaliczyć kwoty 1260 euro (30 dni x 42 euro).Ponieważ w tym przypadku miesięczny przychód pracownika jest tak niski, że po odliczeniu diet nie wystąpiłaby podstawa wymiaru składek (1000 euro - 1260 euro), to składki na ubezpieczenia społeczne pracodawca musiał naliczyć od kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, tj. od 2843 zł.Przyjmijmy, że składka ta wynosiła 850 zł.Jednakże dla celów podatku dochodowego zwolniona jest tylko kwota 378 euro (30% x 1260 euro). Po przeliczeniu na złote kwota ta wynosiła równowartość 1600 zł.W takim przypadku pracodawca nie powinien wykazać w PIT-11 (w poz. 81) kwoty składki od tego zwolnionego przychodu, tj. (1600 zł : 2843 zł) x 850 zł = 478,37 zł.W PIT-11 w poz. 81 pracodawca powinien zatem wykazać 850 zł - 478,37 zł = 371,63 zł.Tylko tę kwotę pracownik będzie mógł odliczyć w zeznaniu rocznym (PIT-36 poz. 139).Analogicznie pracodawca powinien obliczyć kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne i wykazać ją w poz. 82 PIT-11. Tylko tak wyliczoną kwotę pracownik będzie mógł odliczyć od podatku w zeznaniu rocznym (PIT-36 poz. 176). W sytuacji gdy pracownik nie osiągnie w Polsce dochodów opodatkowanych na zasadach ogólnych, to oczywiście nie będzie miał od czego odliczyć zapłaconych przez pracodawcę składek. Nie zmienia to jednak faktu, że pracodawca ma obowiązek sporządzenia informacji PIT-11, w której wykaże składki podlegające odliczeniu. 4. Odliczenie składek zapłaconych za granicąZasadniczo na podstawie ww. rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego pracownik najemny zatrudniony na terytorium jednego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, nawet jeżeli zamieszkuje na terytorium innego państwa członkowskiego lub jeżeli przedsiębiorstwo lub pracodawca, który go zatrudnia, ma swoją zarejestrowaną siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego państwa członkowskiego (art. 13 ust. 2 lit a) ww. rozporządzenia). Wówczas pracodawca w Polsce ma obowiązek opłacania składek na społeczne i zdrowotne w państwie, w którym wykonywana jest praca.Ustawa z 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316) wprowadziła możliwość odliczenia składek ubezpieczenia społeczne i zdrowotnego zapłaconych w innych państwach Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej. Przepisy te mają zastosowanie także do dochodów osiągniętych w 2008 r. (art. 14 pkt 1 ww. ustawy). A zatem podatnicy, składając zeznanie już za 2008 r., mają możliwość odliczenia tych składek.Zmiany te są konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 7 listopada 2007 r. sygn. akt K 18/06, który orzekł, że art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy - w zakresie, w jakim wyłącza możliwość odliczenia przez podatników od dochodu zapłaconych poza granicami kraju składek na ubezpieczenie społeczne, w sytuacji gdy składki te nie zostały odliczone od dochodu w państwie członkowskim Unii Europejskiej - jest niezgodny z art. 32 w związku z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.Na podstawie art. 26 pkt 2a, ust. 13a - ust. 13c updof od dochodu należy odliczyć składki na ubezpieczenia społeczne, zapłacone w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 32 ust. 2 updof). Odliczenie to nie dotyczy składek: 1) których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,2) odliczonych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie, albo odliczonych na zasadach ogólnych od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2 updof.Odliczenie to stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne.Na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 4 updof podatek dochodowy ulega obniżeniu o kwotę składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej. Obniżenie to stosuje się, pod warunkiem że:A zatem ustawodawca uczynił zastrzeżenie, że powyższe odliczenia nie mogą być stosowane m.in. do składek, których podstawą wymiaru jest dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Odliczenia te będą zatem miały zastosowanie do składek zapłaconych w państwach, w których osiągnięto dochód, który jest na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania łączony z dochodami w Polsce. Odliczeniu podlega wówczas podatek zapłacony w tych państwach. Dotyczyć to będzie umów zawartych m.in. z Rosją, Holandią czy Austrią. Możliwość ta nie będzie natomiast dotyczyć np. składek zapłaconych w Niemczech, bowiem podstawą ich wymiaru jest dochód zwolniony w Polsce z opodatkowania na podstawie umowy zawartej z Niemcami. Podstawa prawna