Import usług z rajów podatkowych, sygn. I.6.

TOMASZ MAICHER

W przypadku transakcji z podmiotami z powyższych krajów ustawodawca przewidział specyficzne i niezwykle uciążliwe dla podatników ograniczenie dotyczące importu usług. Otóż, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, „obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika importu usług, w związku z którymi zapłata należności jest dokonywana bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionych w załączniku nr 5 do ustawy”.

Powyższa regulacja budzi liczne wątpliwości. Po pierwsze, jak podkreśla się w doktrynie, art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest niezgodny z przepisami wspólnotowymi. Co ciekawe, w rządowym projekcie nowelizacji ustawy o VAT brak jest propozycji usunięcia tego przepisu. Minister Finansów zaproponował natomiast wykreślenie bardzo podobnego w swym sensie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT uniemożliwiającego odliczenie VAT od wydatków, które nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu podatku dochodowego. Postawa Ministra jest niezrozumiała, gdyż obie powyższe regulacje w równym stopniu naruszają prawo wspólnotowe, w związku z czym również art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT powinien zostać usunięty z ustawy o VAT. Na taką konieczność wskazał również WSA w Warszawie w wyroku z 16 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 487/08. Po drugie, literalne brzmienie art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest pełne niejasności dotyczących m.in. braku wewnętrznej spójności pomiędzy podmiotem, od którego importowane są usługi, a podmiotem, na rzecz którego dokonywana jest płatność, jak również zastosowanego przez ustawodawcę nieprecyzyjnego pojęcia „pośredniego dokonywania zapłaty”.