Artykuł
Emerytury i renty z tytułu ubezpieczenia lub zamieszkania w różnych krajach Unii Europejskiej, sygn. E.5.
Zasada swobodnego przepływu osób w obrębie Unii Europejskiej powoduje, że cześć z nich podejmuje pracę w państwach, których nie są obywatelami. Nie zawsze pracują w jednym z tych krajów na tyle długo, aby spełnić warunki do uzyskania emerytury lub innego świadczenia z systemu ubezpieczeń społecznych danego państwa. Czasami przemieszczają się nawet w obrębie kilku państw, pracując w każdym z nich przez pewien okres.
PIOTR GAŁECKI
Każde państwo członkowskie ma swój własny, wewnętrzny system zabezpieczenia społecznego oraz świadczeń emerytalno-rentowych. Osoby podejmujące pracę w różnych krajach Unii Europejskiej mogłyby nie uzyskać uprawnień do emerytury lub renty w żadnym z państw, w których wykonywały pracę, ze względu na niespełnienie warunku posiadania wymaganego stażu ubezpieczeniowego. W związku z tym konieczne stało się wprowadzenie przepisów gwarantujących osobom, które podejmują pracę w różnych państwach członkowskich Unii Europejskiej, że nie będą ponosiły z tego powodu negatywnych konsekwencji w sferze uprawnień do świadczeń emerytalno-rentowych. Między innymi w tym celu zostały wprowadzone przepisy koordynujące systemy zabezpieczenia społecznego poszczególnych państw członkowskich. W odniesieniu do Polski zastąpiły one, z pewnymi wyjątkami, postanowienia dwustronnych umów międzynarodowych o zabezpieczeniu społecznym, które łączyły Polskę z państwami członkowskimi.
W kolejnych odcinkach naszego cyklu dotyczącego emerytur i rent dla osób pracujących w różnych krajach Unii Europejskiej omówimy m.in.: podstawowe zasady koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego i ich praktyczne znaczenie dla ubezpieczonych, zasady ustalania uprawnień do tych świadczeń przez kraje członkowskie, sposób obliczania wysokości emerytur i rent, a także zasady wypłaty świadczeń oraz ich transfer za granicę. Omówimy również postępowanie w zakresie ustalania emerytur i rent, w tym m.in., jakie dokumenty należy dostarczyć do ZUS, kto jest właściwy do przyjęcia wniosku wraz z niezbędną dokumentacją, jaka instytucja ten wniosek rozpatruje i kto wypłaca świadczenia.
