Zasady etyki zawodowej biegłych rewidentów - część 3

Po rozważeniu odpowiednich czynników w pierwszej kolejności biegły rewident jest zobligowany do określenia - i wdrożenia - odpowiedniego (w jego mniemaniu) sposobu działania, biorąc pod uwagę konsekwencje każdego z możliwych scenariuszy. Gdy jednak próba ta nie pomoże, a sprawa pozostaje nierozwiązana, musi on rozważyć skonsultowanie problemu z innymi odpowiednimi osobami z firmy audytorskiej lub zatrudniającej go organizacji w celu skorzystania z ich pomocy w uzyskaniu rozwiązania. Co ciekawe, w przypadku gdy sprawa wywołuje konflikt z organizacją lub w obrębie danej organizacji, biegły rewident musi rozważyć możliwość skonsultowania jej z osobami sprawującymi nadzór w organizacji, np. członkami zarządu lub komitetu audytu (w najlepiej pojętym własnym interesie biegły rewident powinien dokumentować swoje działania i ich rezultaty w zakresie danej sprawy, w tym szczegółów wszelkich przeprowadzonych dyskusji i decyzji podjętych w tej sprawie).

Jeśli znaczący konflikt nie może być rozwiązany, biegły rewident może rozważyć uzyskanie profesjonalnej porady od odpowiedniego organu PIBR lub doradców prawnych. Zasadniczo biegły rewident może otrzymywać wytyczne dotyczące kwestii etycznych, nie naruszając przy tym podstawowej zasady tajemnicy informacji, jeżeli dana sprawa zostanie omówiona z odpowiednim organem PIBR z zachowaniem anonimowości lub z doradcą prawnym, który jest obowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej. Kodeks wskazuje, że istnieją różnorodne okoliczności, gdy należy rozważać uzyskanie porady prawnej. Na przykład biegły rewident może zetknąć się z oszustwem, o którym poinformowanie może być sprzeczne z odpowiedzialnością za zachowanie tajemnicy informacji. Wtedy właśnie można rozważyć zasięgnięcie porady prawnej w celu ustalenia, czy istnieje wymóg poinformowania o tym fakcie.