Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
Data publikacji: 2015-05-13

Inwestycje w obcych środkach trwałych

Prowadząc działalność gospodarczą, przedsiębiorcy często wykorzystują rzeczowe składniki majątku będące własnością innych podmiotów. Podstawą prawną ich użytkowania jest najczęściej umowa leasingu, najmu, dzierżawy lub inna o podobnych charakterze. W celu dostosowania eksploatowanego składnika majątku do swoich potrzeb przedsiębiorca, za zgodą właściciela, może ponieść różne wydatki, które mogą stać się tzw. inwestycją w obcym środku trwałym.

Obecnie żadna obowiązująca ustawa nie definiuje pojęcie inwestycji w obcym środku trwałym. Wyjaśnienia można znaleźć w orzecznictwie izb skarbowych i sądów administracyjnych.

Jak wynika z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej updop) oraz art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof), amortyzacji podlegają również, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte inwestycje w obcych środkach trwałych. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 20 stycznia 2015 r. (sygn. IPTPB1/415-575/14-4/MD) stwierdził:

Zgodnie z art. 5a pkt 1 tej ustawy [updof - przypis autora] inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330, z późn.zm.). Środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę ww. definicje można stwierdzić, że inwestycja w obcym środku trwałym to ogół działań (nakładów) podatnika, odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Według przepisów podatkowych (art. 16g ust. 13 updop oraz art. 22g ust. 17 updof) środek trwały ulega ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Środki trwałe uznaje się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych w danym roku podatkowym przekroczy 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Minister Finansów w piśmie z 3 marca 1995 r. (sygn. PO 3-722-160/94) wyjaśnia, że:

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00