Przejście z podatkowej księgi przychodów i rozchodów na księgi rachunkowe

Jednostki prowadzące działalność gospodarczą są zobowiązane do prowadzenia ewidencji pozwalającej na ustalenie wysokości podstawy opodatkowania (art. 24a ust. 1 updof).

Ewidencja ta może być prowadzona jako:

● podatkowa księga przychodów i rozchodów - zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów

● księgi rachunkowe - zgodnie z ustawą z 29 września 1994 r. o rachunkowości,

a przy spełnieniu przez przedsiębiorcę warunków i po dokonaniu wyboru może być prowadzona bardziej uproszczona ewidencja (ewidencja przychodów ewidencjonowanych) - zgodnie z ustawą z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ewidencje powinny być prowadzone w taki sposób, aby zapewnić:

● ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także

● uwzględnienie w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

Do przejścia na księgi rachunkowe zobowiązane są podmioty rozliczające się dotychczas za pośrednictwem podatkowej księgi przychodów i rozchodów, których przychody za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości, tj. 1 200 000 euro.

Wyrażoną w euro wielkość należy przeliczyć na walutę polską po średnim kursie ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski, obowiązującym 30 września roku poprzedzającego.

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych od 2014 r. wystąpił zatem, jeżeli osiągnięte w 2013 r. przychody były równe lub wyższe od 5 059 560 zł, po przeliczeniu według kursu z 30 września 2013 r. (1 200 000 euro × 4,2163 zł/euro).