Polityka rachunkowości organizacji non profit nieprowadzących działalności gospodarczej

1. Wprowadzenie - organizacje non profit jako mikropodmioty

Organizacje non profit zgodnie z przepisami rozporządzenia MF prowadziły księgi rachunkowe według przepisów ustawy o rachunkowości. Jednocześnie w ramach rozporządzenia MF zostały przewidziane dla nich pewne uproszczenia. Dotyczyły ona m.in. zakresu przychodów i kosztów działalności statutowej. Według rozporządzenia MF jednostki te zaliczały do przychodów otrzymane środki pieniężne i inne aktywa finansowe ze źródeł określonych odrębnymi przepisami prawa i statutem, w tym otrzymane składki statutowe, nieodpłatnie otrzymane składniki majątku, a także kwoty należne ze sprzedaży składników majątku oraz przychody finansowe, dotacje i subwencje. W przedstawicielstwach zagranicznych do przychodów zaliczało się także środki pieniężne otrzymane od przedsiębiorcy zagranicznego z przeznaczeniem na sfinansowanie kosztów działalności przedstawicielstwa. Z kolei do kosztów działalności organizacje non profit mogły zaliczyć koszty związane z realizacją zadań statutowych. Dotyczyło to też świadczenia określonego statutem. Za koszty można było uważać też koszty administracyjne jednostki, w szczególności wynagrodzenia oraz ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia na rzecz pracowników i innych osób, odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zużycie materiałów i energii, usługi obce, a także pozostałe koszty o charakterze administracyjnym. Oznaczało to konieczność podziału kosztów na koszty rodzajowe. Przepisy te nie zostały wyszczególnione dla organizacji non profit jako dla mikropodmiotów. W nowelizacji ustawy o rachunkowości podkreśla się, że te jednostki nie mają obowiązku stosowania zasady ostrożności, więc nie muszą tworzyć rezerw ani dokonywać odpisów aktualizujących wartość składników aktywów.