Ujęcie ulgi na złe długi w księgach rachunkowych

Przepisy prawa bilansowego nie zawierają szczegółowych regulacji dotyczących ujmowania "złych długów" zarówno po stronie wierzyciela, jak i po stronie dłużnika. Sposób ich ujęcia uzależniony jest więc od zasad określonych w obowiązującej w jednostce polityce rachunkowości. Jednak należy pamiętać o uwzględnieniu regulacji ustawy o rachunkowości dotyczących zasad wyceny bilansowej w zakresie należności i zobowiązań, a w szczególności o zasadzie ostrożnej wyceny.

Dokonywane korekty mogą znajdować swoje odzwierciedlenie w postaci odpisu aktualizującego należności, a co za tym idzie - zmniejszenia wyniku bilansowego poprzez zwiększenie pozostałych kosztów operacyjnych (odpis należności głównej) oraz/lub kosztów finansowych (odpis naliczonych odsetek).

1. Regulacja w zakresie podatku dochodowego

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.