Zasady refakturowania od 1 stycznia 2014 r.

Według nowych przepisów ustawy o VAT nie uważa się za element podstawy opodatkowania kwot (art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT):

(...) otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Oznacza to, że w pewnych przypadkach refakturowanie nie wywołuje obowiązku podatkowego w zakresie VAT. Jeśli jednak podatnik skorzysta z tych regulacji, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od refakturowanych wydatków (art. 88 ust. 1a ustawy o VAT). Wydatki te powinny być ewidencjonowane. Nie zostały jednak określone wymogi, jakie powinny zostać spełnione przez tę ewidencję. Należy więc uznać, że wystarczy, aby była to ewidencja osobna od innych rejestrów VAT (zakupów) u podatnika - a przynajmniej, aby pozwalała na wyodrębnienie takich wydatków od reszty oraz aby jednoznacznie identyfikowała wydatek (na przykład wskazując numer dokumentu księgowego). Organy podatkowe powinny akceptować także takie formy ewidencji, które odbiegają od formy "typowej" dla rejestrów VAT. Wystarczy, aby było to konto księgowe.